Recensie 'De Premier'

Onze zuiderburen brengen met De Premier een stukje Hollywood naar de Benelux. Het is vanaf moment één duidelijk dat regisseur Erik Van Looy (De zaak Alzheimer, Loft) geïnspireerd is geraakt door zijn uitstapje naar Los Angeles. Alleen zit deze Vlaamse actiethriller nog niet op hetzelfde niveau als haar Amerikaanse voorbeelden.

Flinterdun verhaal

Het verhaal van De Premier is tamelijk absurd. De Belgische premier Michel Devreese (Koen De Bouw) wordt op de dag van een Europese top, waar België voorzitter van is, ontvoerd door een onbekende groep mannen. Wanneer hij weer bijkomt krijgt hij te horen dat zijn vrouw en twee kinderen ook worden vastgehouden. Om deze weer levend terug te zien moet de premier één taak volbrengen: de president van de Verenigde Staten omleggen.

Onduidelijk en misplaatst

De beeldvoering van de film schommelt alle kanten op. De openingsscène is erg secuur en gedetailleerd geschoten. Bij de actiescènes daarentegen is het camerawerk erg schokkerig en wordt de actie vaak onduidelijk in beeld gebracht. Wanneer er wel een glimp van de actie te zien valt, is het verre van overtuigend. De klappen en stoten, en dat zijn er best wat, komen zelden aan, maar er wordt in overmaat op gereageerd door de tegenspeler. Dit is erg zonde, want films in dit genre moeten het vaak hebben van de actie. Helemaal wanneer het verhaal erg ongeloofwaardig is. Sommige scènes zitten al jaar en dag in grote Amerikaanse actiefilms, maar voelen toch misplaatst wanneer ze te vinden zijn in de Belgische variant. Bijvoorbeeld de schuilplaats van de bad guys, waar in het midden een enorm scherm hangt voorzien van allerlei snufjes, metertjes en felle blinkende lichten. Bij films als de Jason Bourne-trilogie zijn dit soort scènes helemaal op zijn plaats, bij De Premier is dit toch minder het geval.

Weinig spanning

Van Looy slaagt er niet in om veel spanning op te bouwen. Het geweld begint al vroeg in de film en zet daarna op eenzelfde tempo door. Dit zorgt ervoor dat je niet erg schrikt of meeleeft als een personage aan zijn einde komt. Met als uitzondering het moment waarop de Belgische premier en de president van de Verenigde Staten alleen in een vergaderruimte zijn. Maar dat is simpelweg te weinig om de hele film op te teren. De Vlaamse cast zit vol talent. Met name Stijn Van Opstal, de chauffeur van de premier, springt eruit. Na de eerste 10 minuten, van de 115, komt Van Opstal in bijna elke scène voor, en elke keer is hij steeds overtuigender als absolute slechterik. Toch weet de talentvolle cast de tekortkomingen van De Premier niet recht te trekken. Voor de kritische kijker zal het flinterdunne verhaal van de film erg storend zijn. De matige actiescènes en weinig spanning zal hier niet bij helpen. Het is interessant en vernieuwend om een blockbuster in een Belgisch jasje te zien, maar De Premier laat op te veel vlakken steken vallen.