Recensie 'Their Finest'

De Deense filmregisseuse Lone Scherfig komt na Britse films als One Day en An Education nu met deze Britse film over nationaal moraal en propaganda in oorlogstijd. Gebaseerd op de roman van Lissa Evans en naar een scenario van Gaby Chiappe, schotelt Scherfig ons een charmante film voor die helaas niet echt lekker uit de verf komt.

Londen in de Tweede Wereldoorlog. Catrin Cole (Gemma Arterton) krijgt een baantje als copywriter voor propagandafilms die een beetje een vrouwelijke inslag moeten hebben. Met haar flair en charmante voorkomen wordt ze al snel opgemerkt door filmproducent Tom Buckley (Sam Claflin). Samen met Buckley en een groep filmmakers krijgt ze de opdracht om een inspirerende film te maken die de nationale moraal voor de jongens aan het front moet opvijzelen. Met haar scherpe pen, haar vrouwelijke touch en charmante voorkomen, vindt ze al snel de juiste woorden om dit te verwezenlijken.

Verhaal met een luchtje

Ze stuiten op een krantenartikel over twee zussen, die met gevaar voor eigen leven Joden op open zee hebben gered. De werkelijkheid is een stuk minder heldhaftig en berust ook nog eens op een misverstand. Het weerhoudt Cole en Buckley er niet van om er een script van te schrijven. De personages worden gevormd, het verhaal komt op gang, en de acteurs worden gecast. Ambrose Hilliard (een heerlijke rol van Bill Nighy) als de flamboyante en verwaande acteur die geen genoegen neemt met een bijrolletje, is hilarisch. Naarmate het script vordert, en de acteurs oefenen op hun tekst en zang, krijgt de beoogde film (The Nancy Starling) ook daadwerkelijk gestalte. Tegen de achtergrond van dit proces vormt zich ook nog een verboden liefdesrelatie tussen Cole en Buckley.

Sfeerbeeld

Their Finest laat een mooi beeld zien van hoe er in die tijd (1940-1945) films werden gemaakt. Met Londen als decor is het ook fraai om te zien hoe dat proces destijds in zijn werk ging. Het verhaal zelf lijkt daarentegen niet over te komen door een gebrek aan overtuigingskracht. Scherfig lijkt maar geen keuze te willen maken in het genre. Is het nu een komedie of is het een drama?

Matig acteerwerk

Het acteerwerk ten spijt, maar geen van de acteurs weet in deze film sympathie op te wekken of te overtuigen. Met uitzondering van Nighy. Hij lijkt de enige die echt plezier in zijn rol heeft of in ieder geval de illusie wekt dat hij de rol echt leuk vindt. Een mooie en charmante Arterton weet helaas niets toe te voegen aan deze film. En ook Claflin (Me Before You) die we echt wel in betere rollen hebben gezien weet niet te overtuigen. Sterker nog, zijn personage is eigenlijk heel onaantrekkelijk en daarom is het des te opmerkelijker dat de twee een relatie krijgen. Veel chemie zal er niet geweest zijn op de set want de beoogde relatie in de film komt ook heel koeltjes over.

Onevenwichtig

Wat rest is een degelijke, charmante film. Die hier en daar met die typische Engelse humor de mondhoeken nog weleens doen krullen, maar die uiteindelijk in alle opzichten te onevenwichtig is om echt te overtuigen en te boeien. Een film die vakkundig gemaakt is, maar die qua niveau niet boven de middelmatigheid weet uit te komen.