Recensie 'The Boss Baby'

Een tweede kind erbij is zwaar, helemaal voor het eerste kind. Maar wat als dat kind een geboren zakenman is, rondloopt in pak en de stem heeft van Alec Baldwin? The Boss Baby, de nieuwste animatiefilm van Dreamworks blinkt niet bepaald uit qua drama, maar verheft z'n hyperactieve humor wel tot kunstvorm.

Baby Corp

De kleine Tim leidt een gezellig leventje. Met zijn grote verbeeldingskracht gaat hij elke dag op avontuur en 's avonds voor het slapengaan lezen zijn ouders hem verhalen voor en zingen ze zijn favoriete lied, Blackbird van the Beatles. Maar dan komt er een tweede kind bij, Boss Baby, een arrogant zakenmannetje in pak. Naar de ouders gedraagt hij zich als een typische baby, maar naar Tim kijkt hij met een zelfvoldane grijns. De baby eist alle aandacht op van de ouders en Tim voelt zich in de steek gelaten. Hij komt erachter dat de baby kan praten en dat hij uit een babybedrijf komt hoog in de wolken. Boss Baby heeft een missie. Puppy's krijgen meer liefde dan baby's en hij moet daar iets aan doen. Als hij hierin slaagt, wordt hij de nieuwe baas van Baby Corp. Ondanks alle vijandigheden, besluit Tim hem te helpen, zodat hij weer enig kind kan zijn.

Tja, niet het meest indrukwekkende verhaal ooit. De film zit ook vol inconsistenties. Als baby's uit Baby Corp komen, hoe verklaar je dan de zwangerschap van Tims moeder? Waarom zijn Tims ouders niet zo onthutst over het nette pak van Boss Baby? De relatie tussen Tim en Boss Baby verandert natuurlijk, zoals je kan verwachten. Het gekibbel maakt langzaam plaats voor een innige vriendschap waarbij de liefdeloze Boss Baby natuurlijk iets leert over de waarde van familie. Mooie boodschap, alleen jammer dat de film dit nooit met passie weet te vertellen. Wel leuk zijn de kleine psychologische inzichten en hoe deze worden gevisualiseerd. Wanneer Tim huisarrest krijgt, verandert zijn kamer in een gevangenis. Wanneer hij eenzaam is, praat hij met zijn Gandalf-wekker. Allemaal aardig, maar een diepgaande analyse van een voormalig enig kind wordt The Boss Baby helaas niet.

LOL

The Boss Baby compenseert z'n doorsnee drama met veel hyperactieve humor. Maar, denk je waarschijnlijk, dat zit toch in zoveel moderne animatiefilms? Jazeker, maar The Boss Baby doet er een creatief schepje bovenop. Van de geschifte manieren waarop de realiteit zich omvormt tot Tims avontuurlijke verbeelding tot de uitzinnige actiescènes, The Boss Baby zit vol geestige details die zelfs de ouders wakker zullen houden. En een beetje oplettende kijker zal de voor de hand liggende knipogen naar Trumps presidentschap ook wel opmerken.

The Boss Baby vliegt door z'n haastig in elkaar geflanste drama heen, maar het is dezelfde vaart die de film ook voortdurend grappig houdt. Het haalt niet Pixar-niveau, maar soms is anderhalf uur aan vermaak goed genoeg.