Recensie 'Hampstead'

Men neme: een hippe wijk in Londen, een onmogelijke liefde en een stel bekende acteurs. Meng dit in een komisch doch romantisch liefdesverhaal en het werkt. Althans, zo bewees Notting Hill. Toch werkt deze ogenschijnlijke succesformule niet altijd.

De Amerikaanse weduwe Emily (Diane Keaton) woont aan de rand van Hampstead Heath, een prachtig, uitgestrekt park in Noord-Londen. Als projectontwikkelaars van plan zijn een appartementencomplex te bouwen in de Heath, stuit Emily op zwerver Donald (Brendan Gleeson) die een geïmproviseerd hutje in het park bewoont. Wat volgt is een strijd voor rechtvaardigheid, gecombineerd met een vleugje romantiek.

Harry Hallowes

De film is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Harry Hallowes, een zwervende man die een huisje bouwde in de Heath. Na een lange rechtszaak verkreeg hij het eigendomsrecht voor zijn deel van het park. Voor de verfilming is Harry omgedoopt tot Donald en ook het bijbehorende liefdesaspect berust op fictie. Hoewel het leven van Hallowes een interessant uitgangspunt biedt voor een film, is het jammer dat dit is vertaald naar een romantische komedie. Hierdoor wordt ieder uniek aspect uit dit bijzondere verhaal verdraaid om een zo groot mogelijk publiek aan te spreken.

Notting Hill 2

Hoewel Keaton en Gleeson twee fantastische acteurs zijn, komt dit in Hampstead niet tot uitdrukking. De chemie tussen de twee mist en ook hun personages weten niet te overtuigen. De film is overduidelijk geïnspireerd door Notting Hill: door diens romantiek, bekende acteurs en komische noot. Toch slaat Hampstead hier de plank mis. Waar Notting Hill een verfrissing was in de wereld van romantische komedies, omarmt Hampstead alle clichés van dit genre.

Een aaneenschakeling van clichés

Zo lijken de dialogen erg gekunsteld, is het plot voorspelbaar en worden de karakters niet genoeg uitgediept. De vraag waarom de twee hoofdpersonages verliefd op elkaar worden blijft door je hoofd spoken, omdat hun relatie gewoonweg niet overtuigt. Ook is het verhaal niet pakkend genoeg. Er wordt vooral gefocust op het tonen van mooie beelden, waardoor er voor een spannende verhaallijn geen plaats is. De dialogen die tussen de personages gevoerd worden zijn clichématig en saai en ook de gemaakte grappen zijn niet goed genoeg.

Film of reclame?

Het is duidelijk wat de makers van Hampstead willen bereiken: een hartverwarmende film maken over een prachtige plek in Londen. Daarbij willen ze deze zo positief en sfeervol mogelijk neerzetten. Hoewel dit zorgt voor mooie beelden van uitgestrekte landschappen en prachtige bloemen, lijkt het hiermee vooral een reclamefilm voor Hampstead Heath te worden. Wat Notting Hill deed voor de wijk, kan Hampstead ook, zo zal de gedachte geweest zijn.

Een ode aan een prachtige wijk kan een mooi eerbetoon zijn. Toch slaat Hampstead hier de plank mis. Als het plot en de karakters beter waren uitgedacht, had het de nieuwe Notting Hill kunnen worden. Vooralsnog is het meer een lange reclame.