Recensie 'Woman of the Hour'

Enig lef mag actrice en debuterend regisseur Anna Kendrick niet ontzegd worden. Je moet het maar durven om je eerste film als regisseur over een seriemoordenaar te laten gaan. Saillant detail: Woman of The Hour (2023) is gebaseerd op waargebeurde feiten. Hoewel we Kendrick vooral kennen van komedies, is haar regiedebuut een verontrustende en stijlvolle thriller geworden.

De Dating Game Killler

Cheryl Bradshaw (Anna Kendrick) is een beginnend actrice die het probeert te maken in Los Angeles van de jaren 70. Ze gaat van auditie naar auditie, maar met weinig succes. Als haar agent haar wijst op een rolletje in het populaire The Dating Game - een soort Op Goed Geluk met Carry Tefsen - om haar bekendheid te vergroten, gaat ze aarzelend akkoord. Achter het scherm zitten drie potentiële mannen die strijden om de eerste date met Cheryl. Dat ze echter een rol speelt, weten de heren niet. Kandidaat nummer drie, Rodney Alcala (Daniel Zovatto), maakt de meeste indruk op haar. Wat zij nog niet weet, heeft de kijker dan al in een aantal verontrustende flashbacks gezien. Alcala is namelijk een roofdier, die uit is op seks en zijn slachtoffers daarna vermoord.

Het begint allemaal in de vroege jaren 70 als Alcala als amateurfotograaf de ene na de andere jonge vrouw om zijn vinger windt en zij slachtoffer worden van zijn driften. Kendrick laat het allemaal zien, maar kiest er bewust voor om niet alles expliciet in beeld te brengen. Een goede keuze want dat is ook niet nodig. Het is al even verontrustend en eng genoeg. Zovatto speelt de charmante en onberekenbare seriemoordenaar zelfverzekerd en dat geeft de film voldoende zuurstof om er een naar gevoel aan over te houden.

Oog in oog met een seriemoordenaar

Wat Kendrick ons vooral wil laten zien, is hoe het beeld van mannen naar vrouwen toe is in de jaren 70 - iets wat anno 2024 mede dankzij de #MeToo-affaire en de woke-cultuur behoorlijk veranderd is en nog steeds veranderd. We zien hoe signalen verkeerd worden opgevat door mannen en hoe ze over vrouwen praten. Zelfs als een jongedame in het publiek Rodney meent te herkennen als de dan nog onbekende seriemoordenaar, is er niemand die naar haar luistert en er iets mee doet. Als Cheryl uiteindelijk Rodney kiest, komt ze er in een angstaanjagende scène achter hoe eng hij eigenlijk is. Die ontmoeting had nooit mogen plaatsvinden aangezien zij als actrice was ingezet, maar het lot bepaalt anders. Dat het voor Cheryl goed afloopt is geen spoiler maar des te schrijnender is het dat hij zo lang zijn gang kon gaan voor hij gepakt werd.

Woman of the Hour heeft de tijdgeest van de jaren 70 goed getroffen en hoewel het zich in die tijd afspeelt, is het voor vrouwen in 2024 nog steeds een sluimerend gevaar ten prooi te vallen aan gewelddadige op seks beluste mannen met een gekrenkt ego, die op ieder moment kunnen toeslaan. Kendrick levert een indrukwekkend debuut af en overtuigt als regisseur.