Recensie 'Heretic'

Regisseursduo Scott Beck en Bryan Woods gaan nadat ze als schrijvers betrokken waren bij A Quiet Place (2018) terug naar de horror/thriller-hoek. Voor de hoofdrol werd gekozen voor Hugh Grant, die weer eens een uitstapje maakt van wat men doorgaans van hem gewend is. Maar is Grant in staat zijn gebruikelijke charmes ook in dit genre te laten schijnen?

Deur aan deur

Heretic (2024) gaat over twee jonge missionarissen van de Mormoonse kerk die deur aan deur hun geloof verder proberen te verspreiden. Als ze bij het huis aankomen van Mr. Reed, lijken ze beet te hebben. Hij lijkt geïnteresseerd in wat ze te vertellen hebben en het huis is gevuld met de heerlijke geur van de blauwe bessentaart die zijn vrouw aan het maken is. Maar als ze eenmaal binnen zijn, blijkt er veel toch niet helemaal wat het van tevoren leek te zijn. Subtiele details maken de dames duidelijk dat ze niet zo gemakkelijk weer buiten dit huis komen te staan.

Acteren in de kleine ruimte

De film speelt zich voor het grootste gedeelte af in de kleine ruimte en heeft een zeer kleine cast. Dit zorgt ervoor dat je extra aandacht hebt voor het acteerwerk in de film. En die ruimte neemt Grant met beide handen aan. Hoewel hij al lang geen visitekaartje meer hoeft af te geven, laat hij in deze film duidelijk zien wat hij allemaal in zijn mars heeft. Van kleine glimlachjes tot monologen over het geloof, Grant gebruikt deze film alsof hij een masterclass acteren aan het geven is. Het is niet dat zijn tegenspeelsters geen goede actrices zijn (integendeel), maar naast deze performance is het nog moeilijk schitteren. Waarom Topher Grace zich in deze film dan ook nog een onbeduidend rolletje heeft laten aansmeren, is onduidelijk.

Theologieles

Naast de spanning die in de film met de minuut erger wordt, is Heretic ook nog verrassend leerzaam. Mr. Reed legt veel uit over waar godsdiensten elkaar gekopieerd hebben en hoe unieke verhalen toch niet zo uniek blijken te zijn. Als de dames vol in het kat-en-muisspel met Mr. Reed zitten, blijkt dat de kleine ruimte ook zijn nadelen heeft. Naarmate de film vordert wordt het wat lastiger om het verhaal nog interessant te houden. De uiteindelijke afronding laat dan ook helaas nog te wensen over.

Heretic is vooral een showcase van de acteerkunsten van Grant. Hij weet met Mr. Reed een ogenschijnlijke sympathieke man neer te zetten waarbij je toch voelt dat er iets niet klopt met hem. De spanning die in de film afhangt van de keuzes die de dames maken is goed neergezet. Hoewel de film je niet tot het einde op het puntje van je stoel weet te houden, is het wel een zeer geslaagde film waarbij eigenlijk maar vijf acteurs nodig waren en één locatie. In zo'n geval komt het aan op het acteerwerk in de film en daar zit het bij deze film helemaal goed.