Recensie 'Darkest Hour'

"Keep Buggering On'' was een vaste uitspraak van Winston Churchill die hiermee aangaf dat hij bereid was om te vechten voor de vrede in plaats van door te blijven modderen. Regisseur Joe Wright en scenarist Anthony McCarten hebben dat thema overtuigend uitgewerkt in deze film. Wrights vaste componist Dario Marianelli componeerde er een prachtige score bij.

Winston Churchill (Gary Oldman) is net een paar dagen premier van Engeland en het land staat aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog. Aan Churchill de zware taak om het land door de oorlog heen te loodsen. Daarbij moet hij kiezen om te onderhandelen over een vredesverdrag met Nazi Duitsland of te vechten voor de idealen en de vrijheid van het land. Churchill beleeft zijn 'darkest hour' als hij de bevolking moet behoeden voor de vijand, tegelijkertijd te maken krijgt met tegenwerking uit zijn eigen politieke partij en de sceptische koning George VI (Ben Mendelsohn) moet zien te overtuigen.

Al op leeftijd

Churchill was al 65 toen hij premier van Engeland werd. De vorige premier Neville Chamberlain (Robert Pickup) werd weggestemd omdat zijn eigen partij geen vertrouwen meer in hem zag. Zijn rechterhand Viscount Halifax (Stephen Dillane) leek de gedoodverfde opvolger maar bedankte voor de eer. Vanaf dat moment mobiliseert Churchill het land en schrijft samen met zijn vaste secretaresse Elizabeth Layton (een mooie rol van Lily James) zijn toespraken voor de bevolking en het Lagerhuis.

Overzichtelijk

Regisseur Wright (Atonement) weet de geschiedenis van Churchill overzichtelijk te houden. In dat opzicht is het noemenswaardig dat de makers Churchill niet alleen als held neerzetten maar ook zijn fouten en zijn tekortkomingen tonen. Churchill had al een hele staat van dienst (ook in de Eerste Wereldoorlog) voordat hij premier werd en dat was op zijn zachtst gezegd omstreden. De zware verliezen bij de Slag om Gallipoli (1915-1916) werden hem nog regelmatig schertsend verweten.

Duinkerken

Belangrijk aspect in het verhaal is die van de Britse Troepen in Duinkerken en de uiteindelijke evacuatie. Regisseur Christopher Nolan maakte vorig jaar nog de ijzersterke film Dunkirk die op narratief vlak wel wat sturing kon gebruiken. In de context van deze film wordt dat verhaal ineens veel duidelijker. Uiteindelijk werden er tussen 26 mei en 4 juni 1940 in totaal 338.226 jonge soldaten teruggehaald en werd het Churchills grootste wapenfeit.

Het is overigens knap van regisseur Wright dat hij er een begrijpelijke film van heeft weten te maken. Het is geen moeilijke en historische geschiedenisles geworden die hopeloos van de hak op de tak springt. De film focust zich op een relatief korte periode (een kleine maand) en zo volgen we steeds een dag uit het leven van Churchill.

Oldman excelleert

Gary Oldman, totaal onherkenbaar als Churchill, speelt misschien wel de beste rol uit zijn carrière. Naast de transformatie weet hij de intonatie, de bewegingen en de maniertjes van Churchill meesterlijk te imiteren. Oldman won al de Golden Globe voor zijn vertolking en de Oscar in maart lonkt.

Darkest Hour is een film geworden die boeit en imponeert maar nergens echt een gevoelige snaar weet te raken. Dat is niet zozeer een verwijt maar eerder een constatering. De film is voor iedereen geschikt maar als je van geschiedenis houdt en altijd al iets meer over Churchill wilde weten, dan is het zeker een must.