Recensie 'Oh Lucy!'

Setsuko is ongetrouwd, heeft een saaie baan en woont alleen in een flatje, volgestopt met stapels spullen. Het leven lijkt haar te vervelen. Als haar nichtje haar vraagt of ze haar Engelse lessen wil overnemen, twijfelt ze kort, maar na haar gratis eerste les van John is ze verkocht. Na zijn plotselinge verdwijning pakt ze haar koffer en vliegt hem achterna.

Amerikaans alter ego

Het zijn niet zomaar taallessen, Johns lessen. John laat zijn leerlingen kennis maken met de echte Amerikaanse cultuur. Alles gaat op z'n overdreven Amerikaans, inclusief knuffelen en high fives. Ook krijgt iedere student voor de gelegenheid een Amerikaanse naam. Zo kunnen ze zich echt inleven in de nog vreemde, westerse cultuur. Setsuko wordt Lucy, haar klasgenoot krijgt de naam Tom, en met beiden een pruik bovenop hun zwarte haar meten ze zich een gehele nieuwe identiteit aan.

Setsuko leert in de lessen een heel andere versie van zichzelf kennen en omarmt deze volledig. Ze wil niks meer terug van haar eigen oude leven, waarin ze zich verveelde en zich ergerde aan de eeuwige routine. Ze is een ongetrouwde, alleenwonende vrouw met een kantoorbaan en zonder veel vrienden, die kettingrokend de dagen ziet verstrijken. Of ze zich echt ongelukkig voelt komt de kijker niet te weten, maar de verveling binnen haar routineuze bestaan is onmiskenbaar.

De film weet vanaf de eerste minuut te boeien en voelt opmerkelijk genoeg vervreemdend en vertrouwd tegelijk. Ondanks een hoop troosteloosheid in het begin heerst er toch een prettige sfeer. Misschien komt dat door het indrukwekkende acteerwerk van Shinobu Terajima, die de hoofdrol van Setsuko ofwel Lucy op onweerstaanbare wijze op zich neemt. Als kijker ga je om haar geven. Je hebt het gevoel dat je heel dicht bij haar staat, ondanks het feit dat we bijna niks over haar te weten komen.

Slechtste van twee werelden

De film is een interessant mengsel van cultuurelementen uit twee werelden en schuwt de lelijkheid van deze werelden niet. Zowel in Japan als in California zien we eigenlijk alleen de slechte buurten, dubieuze motels, mensen onder invloed, mensen met schulden, mensen met ruzie, onnodige onbeleefdheid en heel veel emotionele onvrede. Veel zaken worden niet uitgelegd of niet vertaald, maar voor de meeste non-verbale communicatie blijk je helemaal geen taalles nodig te hebben.

Setsuko's beslissing is het begin van een maffe roadtrip op zoek naar John, naar haar nichtje Mika-chan, en naar Lucy, haar andere 'ik'. Ze stuit op cultuurverschillen en een taalbarrière, maar is niet zo gemakkelijk van haar apropos gebracht. Het is een mooie en nu en dan grappige film met veel dramatische wendingen en onderlinge spanningen. Ondanks de zware onderwerpen en hoog oplopende emoties behoudt Oh Lucy! een zekere luchtige sfeer tot het einde toe. De film gaat over eenzaamheid, maar weet dit liefdevol te brengen. In de tragiek zit de troost. Een mooi verhaal met een wat bedrukte maar optimistische nasmaak.