Recensie 'Isle of Dogs'

Honden zijn te goed voor de mens. Dit is de boodschap waar de kijker voortdurend mee geconfronteerd zal worden; deze beestjes zijn loyaal en zullen alles doen voor hun baasje. Ook de honden die als verstotelingen hun dagen slijten op het onverbiddelijke Hondeneiland, zijn stuk voor stuk trouwe viervoeters, en niet te vergeten ontzettend schattig.

In een dystopische Japanse stad genaamd Megasaki worden alle honden verbannen naar een groot vuilniseiland dat enkele kilometers verder in de oceaan drijft. Daar leven deze dieren in barre omstandigheden; hun dagelijkse kost bestaat uit afgekloven appelklokhuizen en zelfs hierover zullen zij moeten vechten. Het leven is zwaar op het eiland: zij missen het luxe leventje en hun baasjes. Op een dag stort er een vliegtuigje, bestuurd door een twaalfjarige jongen, neer aan de kust. De jongen is op zoek naar zijn trouwe waakhond, maar waar op dit grote eiland kan die zijn? Met vijf honden als gids start de jongen zijn zoektocht, met alle gevaren van dien, op zoek naar zijn trouwe huisdier.

Symmetrisch sprookje

Wat het meest in het oog springt is uiteraard de verrukkelijke animatie. Deze stop-motionanimatie is werkelijk beeldig en simpelweg heerlijk om naar te kijken. Het blijft verrassen. De honden zien er stuk voor stuk prachtig uit, elk op hun eigen kenmerkende manier. De decors worden getypeerd door een eigenzinnige, bijna onwerkelijke symmetrie, wat perfect aansluit bij het sprookjesachtige karakter van het verhaal.

Andersons onmiskenbare stijl

Dit is onmiskenbaar een film van Wes Anderson. Hij heeft zich over de jaren een typerende eigen stijl aangemeten, die telkens weer terugkeert en telkens weer zijn publiek hypnotiseert. De symmetrische beelden, kleuren, de eigenaardige karakters en de algehele sprookjesachtige sfeer is klassiek Anderson: hij drukt zijn handtekening op elke film en maakt al zijn creaties tot een eigen schilderij. Isle of Dogs valt net zo prachtig in zijn bekende stilistische raamwerk. Ben je fan van Fantastic Mr. Fox, The Royal Tenenbaums en The Life Aquatic with Steve Zissou dan zal Isle of Dogs ongetwijfeld ook bevallen.

Hartverwarmend

Isle of Dogs heeft zeker zijn duistere, grimmige kanten. Maar bovenal blijft dit redelijk eenvoudige verhaal hartverwarmend. Ondanks de akelige omstandigheden waarin de honden leven, zijn ze nog steeds ongekend trouw aan hun baasjes. En andersom is de jonge piloot, die diverse gevaren trotseert, net zo trouw aan zijn huisdier. Bij eenieder met een wat gevoeliger hart en een zwak voor honden zullen de tranen op sommige momenten ongetwijfeld in de ogen springen.

Toegegeven, enkele honden op de reis functioneren voornamelijk als decoratiemateriaal en hadden zo nu en dan wat meer diepgang mogen krijgen. Desalniettemin is de film simpelweg in twee woorden: zo schattig. Het wordt beeldig gepresenteerd en met een rijke voice-cast (onder meer Edward Norton, Bill Murray – uiteraard – en Bryan Cranston) perfect aangevuld. Het is een aanrader voor elke hondenliefhebber (al zullen kattenliefhebbers hier ook met teugen van kunnen genieten).