Recensie 'Caïd' seizoen 1

Wanneer twee Franse filmmakers een Franse buitenwijk binnengaan om een gangsterrapvideo te filmen, raken ze verstrikt in het gewelddadige leven van de gangsters. De leider van deze gangsters, Tony (Abdramane Diakite), is onder de aandacht gekomen van een muzieklabel. Dit label wil Tony graag beroemd maken in een videoclip. Vandaar dat ze regisseur Franck (Sébastien Houbani) en cameraman Thomas (Julien Meurice) op pad sturen. Het acteerwerk dat we van hen zien is erg goed, wat ook geldt voor de andere spelers.

Een goedbedoelde kritiek op gangsterclichés

Caïd (2021) doet een goede poging om voorbij te gaan aan de vele gangsterclichés, al lukt dit niet altijd even goed. Tony wordt bijvoorbeeld met erg veel diepgang afgebeeld: hij wil het gangsterleven achter zich laten en ziet daarom veel heil in zijn contract met het muzieklabel. Het is zijn kans op een beter en rustiger leven. Alleen haalt de realiteit van de buitenwijk hem steeds weer in. Deze worsteling is erg interessant om te zien en je hoopt dat het hem lukt om een beter leven te bemachtigen. Echter, het lukt de serie niet om deze diepgang bij meerdere karakters te realiseren, wat waarschijnlijk komt doordat het een korte looptijd heeft. Bijvoorbeeld Steve, een bendeleider van een rivaliserende gang, is het stereotype voorbeeld van white trash.

De buitenwijk

Ook erg interessant is hoe de buitenwijk wordt weergegeven. Er heerst armoede en geweld, waardoor je de grote aanwezigheid van criminaliteit begrijpt. Er wordt zelfs kritiek geuit op het filmen van de gangsterrapvideo, omdat dat niet het échte leven van een gangster weerspiegelt. Het zou leiden tot een verheerlijking van een verkeerd beeld, iets wat de buitenwijk niet een betere plek zal maken. Er werd ook gevraagd of ze gingen filmen dat Tony niet kan slapen en dat hij elke dag moet vrezen voor zijn leven. Deze kritiek is één van de essenties van Caïd.

Found footage en muziek

De serie is geschoten als een found-footage-film. Alles wat je ziet is vanuit het perspectief van de camera. Dit werkt ook door in de korte afleveringen. Elke aflevering duurt zo'n tien minuten, want de camera staat niet altijd aan. Er zijn korte sprongen in de tijd, maar dit zorgt niet voor gaten in het plot. Daarnaast moet een serie over een gangsterrapper natuurlijk ook goede muziek hebben, en dat heeft het. De muziek in de buitenwijk staat altijd wel ergens aan, en aan het einde van elke aflevering wordt in de aftiteling een origineel Frans rapnummer afgespeeld. Dat betekent echter niet dat de muziek altijd aanstaat: de serie weet wanneer het stil moet zijn.

Al met al is Caïd een spannende serie met een goede dosis kritiek. En omdat de afleveringen kort zijn, is het erg geschikt om de gehele serie in één avond te kijken.