Recensie 'True Spirit'

In Nederland hadden we de 16-jarige Laura Dekker, in Australië hebben ze de eveneens 16-jarige Jessica Watson, die beiden de wereld wilden rondzeilen. Watson deed dat non-stop, zonder onderbreking. Dekker ging wel aan land maar legde een langere afstand af. Aan regisseur Sarah Spillane de taak om dat waargebeurde verhaal pakkend vast te leggen.

De twee minderjarige meisjes waren allebei vastberaden hun reis te gaan maken en waren beiden zeer ervaren zeilsters. Ook hadden ze net zoveel mede- als tegenstanders; jeugdzorg en de overheid waren kritisch. Op 18 oktober 2009 was het zover: als Watson aan alle eisen heeft voldaan, kan ze aan haar reis beginnen. Het thuisfront houdt haar in de gaten, evenals haar trainer Ben Bryant (Cliff Curtis), die haar van jongs af aan getraind heeft.

Een echte tiener

In de openingsscène zien we een dansende Jessica (Teagan Croft) op haar zeilboot Pinky, zoals meisjes van zestien dat doen. Ze poetst haar tanden en gaat slapen. Plots wordt ze wakker van een kabaal en dreigt haar boot te zinken als ze overvaren wordt door een gigantisch containerschip. Ze brengt het er heelhuids vanaf maar haar boot is flink beschadigd. Als bij een persconferentie de vraag wordt gesteld waarom haar alarmsysteem voor naderende boten niet is afgegaan, antwoordt ze laconiek, dat ze die vergeten was aan te zetten. Het illustreert een tiener maar ook de zorgen die menigeen heeft. Is dit meisje wel capabel genoeg om deel te nemen aan de reis?

Leren van een oude rot

In flashbacks zien we hoe een piepjonge Jessica de ervaren en beruchte Bryant leert kennen. Hij moet haar gaan trainen maar heeft daar helemaal geen trek in. Ook haar onconventionele familie zie je terug, die haar wilskracht wel begrijpt maar die zich tegelijkertijd ook zorgen maakt. De media volgen haar op de voet en blijven kritisch. Maar zelfs de meest kritische verslaggever wordt de mond gesnoerd als hij de dagelijkse videoblogs van de tiener gaat volgen. De reis zelf wordt wel heel glamoureus in beeld gebracht. Jessica is iedere dag keurig opgemaakt en zelfs haar haar zit iedere dag als gegoten. En dat terwijl ze haar borstel is vergeten en het moet kammen met een vork. Het gezin leeft mee en veert op als Jessica met de satelliettelefoon contact opneemt. Haar trainer, die bijna naast de telefoon slaapt en haar op de voet volgt, moet haar door de zwaarste momenten loodsen. De angst en twijfel bij de familieleden en haar trainer worden wel goed weergegeven.

Dat Jessica succesvol de wereld over zeilt, is een gegeven en maakt dat wij als kijker weten dat, ondanks de zware stormen en de metershoge golven die ze trotseert, de film een happy end heeft. Wat wel een pluspunt is, is de casting. Croft is goed gecast als Jessica. Ze speelt haar overtuigend en getuige de laatste echte beelden van het meisje, lijkt ze er ook nog op. Ook het jonge zusje is aandoenlijk, die zich gaandeweg ontpopt als de woordvoerder van de familie.

True Spirit (2023) moet overduidelijk een feelgoodfilm opleveren, wat goed lukt. Als kijker leef je mee met Jessica en haar familie maar het wordt nergens te sentimenteel. Dat levert een weliswaar mierzoete vertelling van een dapper meisje op, maar als film is het wel geslaagd en hou je er een tevreden gevoel aan over.