Recensie 'Wil'

Inmiddels zijn er al talloze angstaanjagende films over de Tweede Wereldoorlog gemaakt. Bij onze zuiderburen proberen ze dat nog eens met Wil (2023). Het resultaat is een bruut oorlogsdrama waarvan je zeker even moet bijkomen. Zo'n intiem portret van verzetslieden die verstrikt raken in afgrijselijke problemen hebben we namelijk niet eerder gezien - niet op deze manier.

Klopjacht op joden

Wil (Stef Aerts) en Lode (Matteo Simoni) werken noodgedwongen mee aan de gruwelijke klopjacht op joden in bezet Antwerpen van 1942. De twee jonge hulpagenten zien van dichtbij hoe deze slachtoffers worden behandeld en steunen daarom tegelijkertijd het verzet. Te midden van alle chaos en geweld bloeit er ook liefde op tussen Wil en Lode's zus Yvette (Annelore Crollet).

Onmogelijke keuzes

De agenten met dubbele rollen raken verstrikt in opeenstapelende problemen en de frictie tussen nazi's en het verzet blijft maar toenemen. Het brengt Wil aan de rand van de afgrond. Hoe red je tegelijk jezelf, je geliefden en de joden uit de klauwen van de bezetter? En hoe maak je keuzes die eigenlijk niemand zou moeten maken?

IJzingwekkend verhaal

Wil is gebaseerd op het gelijknamige boek van Jeroen Olyslaegers. Het boek werd goed ontvangen en het betekende gelijk de doorbraak van de Belgische auteur. Na zeven jaar is het boek verfilmd door Tim Mielants - de regisseur die ook afleveringen van de hitserie Peaky Blinders (2013–2022) regisseerde. Daar zit direct het sterkste punt van de film; Wil is werkelijk een genot om naar te kijken. Mielants weet hoe hij een ijzingwekkend verhaal op prachtige wijze kan portretteren door fijne beelden. Het is een duister en donker beeld dat de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog weet te schetsen. Figuurlijk, maar ook letterlijk.

Voorkeur aan indrukwekkende beelden

De oorlog verteld vanuit de ogen van verzetslieden is misschien niet heel bijzonder en hebben we al zeker wel vaker gehoord. Toch is het nog nooit op deze manier in beeld gebracht. Wil zit filmisch top in elkaar, maar het verhaal had zeker nog wat bijgeschaafd mogen worden. De personages blijven op sommige momenten wat aan de oppervlakte en de makers hebben overduidelijk gekozen voor symboliek in de indrukwekkende beelden om de kijker te confronteren. Dat is aardig gelukt.

Aandacht erbij

Het oorlogsdrama van Belgische bodem weet de kijker goed vast te houden door een snel tempo in de gebeurtenissen. Dat zorgt er wel voor dat je moet blijven opletten en je aandacht niet mag verzwakken. Gelukkig gebeurt dat absoluut niet zo snel met Wil. Ondanks dat je door de gruwelijke scènes wil wegkijken, lukt dat niet omdat de film je in een greep houdt.

Charme van Peaky Blinders

Tim Mielants heeft overduidelijk geleerd van de charme van Peaky Blinders en het sausje van de epische hitserie zit op perfecte wijze verstopt in zijn indrukwekkende oorlogsdrama. Hoewel het verhaal aan enkele kanten wat gammel is, weten de prachtige beelden een hoop goed te maken. Wil grijpt je bij de strot en zorgt ervoor dat alles even moet bezinken. Een geslaagd oorlogsdrama waar je stil van bent.