Recensie 'Young Wrestlers'

Young Wrestlers volgt zes twaalfjarigen in het Amasya Wrestling Training Center, een internaat in het noorden van Turkije. Samen met jongeren tussen de 10 en 18 jaar trainen ze daar om professioneel worstelaar te worden. De Nederlandse regisseur Mete Gümürhan brengt het reilen en zeilen op de worstelschool intiem en sfeervol in beeld.

Een plek op de school is vooral voor arme gezinnen een voorrecht. De ouders krijgen geld voor hun zoon en het kind is verzekerd en gaat naar school. Olieworstelen is de volkssport van Turkije en het doel is om via de school gecontracteerd te worden door een worstelteam.

Hoge verwachtingen

Zonder hun ouders en familie proberen de jongeren allemaal aan de hoge verwachtingen te voldoen. De jonge worstelaars trainen hard en de druk op hen is groot. De jonge Ahmet barst bijvoorbeeld in huilen uit als hij een trainingsoefening niet goed uitvoert en de getalenteerde Beytullah wordt kwaad als hij door een blessure even niet mag trainen. Baran heeft overgewicht en Harun heeft boulimia, maar niemand wil zijn droom opgeven. De film volgt de dagelijkse routine in het trainingscentrum. De jongens zijn naast concurrenten ook vrienden van elkaar. Ze plagen, maken grappen en delen hun verdriet. Maar tijdens de trainingen en wedstrijden gaat het er hard aan toe, want het is uiteindelijk iedereen voor zich. De jongeren worden zowel zacht- als hardhandig op hun fouten gewezen. Maar Ibrahim, het hoofd van het internaat, en coach Ramazan zijn op hetzelfde moment ook de steun en toeverlaat voor de kinderen. De volwassenen geven advies, troosten ze bij tegenslagen en rijden de jongeren naar wedstrijden.

Omgaan met verlies

Mete Gümürhan brengt het dagelijkse leven intiem in beeld. Want hoewel de regisseur de jongeren op de voet volgt, lijken zij niet te merken dat de camera in hun buurt is. De film is daarnaast sfeervol door prachtige shots van de Turkse berglandschappen en stoffige zandwegen. Tijdens zware trainingen en intensieve wedstrijden draait het niet zozeer om het worstelende aspect, maar zoomt de regisseur in op de emotie. Als Muhammed bijvoorbeeld een worstelgevecht verliest, valt de teleurstelling van zijn gezicht af te lezen. Hij heeft zichtbaar moeite om te gaan met verlies. De documentaire gaat niet zozeer over worstelen, maar eerder over opgroeien en omgaan met tegenslagen. Dat maakt de documentaire ook interessant voor kijkers met geen of nauwelijks interesse in worstelen. Doordat het proces en niet de actie centraal staat, is de documentaire wel een beetje traag. Maar dat betekent niet dat de film langdradig wordt.

Mete Gümürhan verdient lof voor de manier waarop hij in 90 minuten het leven op het internaat in beeld brengt. De jongens trainen hard, maken lol en worden door hun trainer terecht gewezen of getroost, maar uiteindelijk gaat het om winst en verlies. Young Wrestlers brengt die emoties prachtig in beeld.