Recensie 'Deepwater Horizon'

In het voorjaar van 2010 voltrok zich één van de grootste milieurampen in de geschiedenis van onze planeet. Honderden miljoenen liters olie stroomden de zee in nadat een ontploffing en hevige brand het einde inluidde van een boorplatform in de Golf van Mexico. De enerverende gebeurtenissen op die fatale dag zijn door regisseur Peter Berg verwerkt tot een film die uit elkaar knalt van de actie en special effects.

Wie nu bang is dat hiermee het plot van Deepwater Horizon is verklapt, hoeft niet te vrezen. De filmmakers gaan ervan uit dat het verhaal op hoofdlijnen bekend is. Zelfs zonder voorkennis wordt er in de eerste paar minuten al het één en ander over de afloop uit de doeken gedaan. De film is grofweg op te delen in twee stukken. Het eerste deel van Deepwater Horizon is als het ware een reconstructie van de gebeurtenissen die tot de rampspoed op het boorplatform hebben geleid. Inclusief een – letterlijk – kinderlijk eenvoudige, maar uiterst effectieve, uitleg met een blikje cola over hoe het boren naar olie in z'n werk gaat. De spanning wordt in dit deel goed opgebouwd en dat is knap aangezien iedereen weet wat er staat te gebeuren. Het tweede deel van de film is één en al actie. Als de ellende eenmaal is losgebarsten gaat de voet van Berg niet meer van het gaspedaal en voeren de special effects de boventoon.

Onemanshow

Deepwater Horizon wordt gebracht als een eerbetoon aan de heldhaftige mannen en vrouwen aan boord van het boorplatform. Met die op zichzelf mooie gedachte in het achterhoofd is het nogal wrang om aan het einde van de film te moeten constateren dat de meeste slachtoffers volgens de filmmakers amper een rol van betekenis hebben gespeeld. De film draait namelijk grotendeels om de heldendaden van één man, de techneut van dienst, Mark Williams (Mark Wahlberg). De andere opvarenden komen er in vergelijking bijzonder karig van af. De Amerikaanse hoofdrolspeler werkte al eerder met regisseur Berg samen in Lone Survivor en heeft een imposant curriculum vitae waarop succestitels als The Departed en The Fighter prijken. Zijn rol als leading man in Deepwater Horizon kost Wahlberg zichtbaar weinig moeite, niet in de laatste plaats omdat de rol inhoudelijk amper uitdaging kent.

Eenvoudig vermaak

In de schaduw van Wahlberg zijn de belangrijkste bijrollen weggelegd voor twee oudgedienden. Kurt Russel (The Hateful Eight, The Thing) steelt de show als Mr. Jimmy, in alle opzichten de baas van de set. In een minder florissante rol is John Malkovich (Empire of the Sun, In the Line of Fire) te zien als Donald Vidrine, de vertegenwoordiger van het kwaad dat in de film BP heet. Verwacht ondanks de sterk bezette cast geen prikkelende dialogen of boeiende karakterontwikkelingen. Op dat vlak is de film zo plat als een dubbeltje. Verwacht ook geen maatschappelijk geëngageerde film over de hebzucht en onverschilligheid van grote bedrijven. Er zijn geen diepere lagen of onverwachte plotontwikkelingen. Deepwater Horizon draait om eenvoudig vermaak. En daarin blinkt de film uit; de actie is intens en de special effects zijn weergaloos.