Recensie 'Tour de France'

Onwaarschijnlijke duo's in films betekenen meestal een les in menselijkheid, hoe we allemaal toch meer op elkaar lijken dan we dachten. Denk aan In the Heat of the Night of Gran Torino. Zo ook Tour de France, waarin een verbitterde oude Fransman met een Frans-Arabische rapper Frankrijk doorkruist en ontdekt - geloof het of niet - dat niet alle Arabieren criminelen zijn. Subtiel? Nee, maar de dynamiek tussen de twee maakt veel goed.

Op naar Marseille

Rapper Far'Hook (Sadek) bereidt zich voor op een rapwedstrijd in Marseille. Maar na een uit de hand gelopen ruzie met een rivaal besluit zijn producer Bilal dat hij zich voor zijn eigen veiligheid gedeisd moet houden. Hij stuurt Far'Hook naar zijn vader Serge die een chauffeur nodig heeft om hem door Frankrijk te loodsen, zodat hij de havens kan schilderen die de 18e-eeuwse Vernet ooit schilderde. De twee botsen in het begin constant, vooral omdat Serge zijn discriminerende opmerkingen nooit voor zich houdt. De reden hierachter is dat zijn zoon Mathias/Bilal op een gegeven moment vertrok en zich tot de islam bekeerde. Terwijl de twee in Serges gammele truck naar Marseille sjokken, leren ze elkaar beter kennen en ontstaat er 'verrassend genoeg' een hechte vriendschap.

Verbroedering

Deze langzame verbroedering is natuurlijk het cruciale element in een 'odd couple'-film en regisseur Djaïdani kan hierin onverwachts subtiel zijn. Tussen Serge en Far'Hook lopen de gemoederen wel eens hoog op, maar Djaïdani vervalt nooit in overdreven clichématige ruzies. Kernachtige gesprekken hebben Far'Hook en Serge wel (ze beschouwen zichzelf allebei als minderheden), maar het zijn vooral de kleine momenten waardoor hun groeiende vriendschap natuurlijk aanvoelt, luisteren naar Baskische zangers, Far'Hook die Serge helpt met het vinden van de exacte plek waar Vernet ooit stond te schilderen.

Captain Obvious

Maar Djaïdani kan in een handomdraai ook een ergerlijk gebrek aan subtiliteit tonen. Tour de France gaat over raciale spanningen en daarom kan een scène met discriminerende agenten 'natuurlijk' niet ontbreken. Far'Hook wordt aangehouden en Serge probeert tevergeefs in te grijpen. Far'Hook zegt later dat dit de eerste keer is dat een blanke hem heeft geholpen en vice versa. Zucht. Show, don't tell! Djaïdani wil ook zo graag de interacties tonen tussen Serge en Far'Hook dat zijn hoofdverhaal naar de achtergrond verdwijnt. Alleen al de aanleiding om Far'Hook bij Serge te krijgen is veel te lui aangepakt. Djaïdani gaat ook volledig de mist in met de veel te morbide wijze waarop hij het conflict met Far'Hooks rivaal oplost. Volledig misplaatst.

Dynamisch duo

Gelukkig houden Depardieu en rapper Sadek je aandacht erbij. Het blijft ironisch dat Depardieu hier een 'typische Fransman' moet symboliseren, terwijl hij al enkele jaren de trotse eigenaar van een Russisch paspoort is. Maar de man kan acteren en weet Serge zelfs zonder dialoog vorm te geven, letterlijk en figuurlijk. Ook Sadek is een aangename aanwezigheid en doet nooit onder voor zijn grote tegenspeler.

Uiteindelijk zitten er aan Tour de France echter net te veel haken en ogen. De film wil - zeker na de aanslagen in Nice - een helende werking hebben op Frankrijk. De film opent niet voor niets met Far'Hook die op het podium zegt, "dit is mijn liefdesverklaring." Goede bedoelingen alom, maar daar blijft het helaas bij.