Recensie 'Sleepless'

De Zwitserse regisseur Baran bo Odar maakte een remake van de Franse film Nuit blanche uit 2011. Deze film zullen veel mensen niet gezien hebben en daarom is er dus deze Hollywood-variant. Met een uitstekende Jamie Foxx die negentig minuten lang rondrent en -rijdt, de een na de ander in elkaar mept en alle ballen hoog moet houden om zijn zoon te redden van een criminele casinobaas.

Agent Vincent Downs (Foxx) en zijn partner Sean (Tip ''T.I." Harris) zijn narcotica-undercoveragenten die op een avond een lading cocaïne onderscheppen bij een uit de hand gelopen overval. Deze lading is bedoeld voor een criminele casinobaas (Dermut Mulroney) die op zijn beurt de zoon van Vincent ontvoert om zo zijn lading terug te krijgen. Een race tegen de klok begint – een hele nacht – en dwarsgezeten door Jennifer (Michelle Monaghan), een overijverige onderzoeker van Interne Zaken, en een stel gangsters waaronder Novak (Scoot McNairy) moet Vincent alles op alles zetten om zijn zoon te redden. Onderwijl moet hij zijn bezorgde vrouw Dena (Gabrielle Union) beloven dat hij hun zoon vindt.

Andere setting, hetzelfde verhaal

De setting is veranderd van het Franse criminele circuit naar het Amerikaanse (Las Vegas) circuit. Het origineel ziet er wat minder flitsend uit, maar de actie is er niet minder om. In handen van de relatief onbekende Bo Odar (Who Am I en Das letzte Schweigen) wordt het een mix van actie- en thrillerelementen die in een hoog tempo op de kijker afgevuurd worden. Het maakt Sleepless tot een enerverende film met een hoog adrenaline- en testosterongehalte, maar het is tegelijkertijd ook zijn valkuil.

Op drift

Hoeveel 'toevallige ontmoetingen die steevast uitmonden in een knokpartij' kan een kijker aan? Het tempo mag hoog zijn en de actie talrijk, maar je moet de kijker ook wat rust gunnen. Bo Odar had er verstandig aan gedaan in het laatste half uur van de film wat gas terug te nemen. De focus iets meer te verleggen naar het verhaal en de karakters om zo naar een degelijk einde toe te werken. Nu zijn de laatste actiescènes bijna lachwekkend en dat lijkt niet de bedoeling van deze film.

Uit de bocht

De film vliegt bijna uit de bocht met een overdaad aan actie in een verhaal en plot dat verder niet zo gek veel om het lijf heeft. Het verhaal is solide, de acteerprestaties op niveau (Monaghan als Jennifer van Interne Zaken lijkt echter ietwat misplaatst in haar rol), het camerawerk dik in orde, een vette soundtrack maar het is toch vooral Jamie Foxx die de film net redt van de middelmatigheid. Voor een avond popcornvermaak meer dan prima, maar verdient Foxx geen betere film dan dit?