Recensie 'Devil's Knot'

Een oude moordzaak van drie waarschijnlijk ten onrechte veroordeelde mannen uit Arkansas wordt in Devil's Knot vanuit verschillende invalshoeken bekeken. Regisseur Egoyan had klaarblijkelijk weinig inspiratie en levert helaas een doorsnee, droog rechtbankdrama af.

In Atom Egoyans Exotica uit 1994 is de verdwijning van een jong meisje het missende puzzelstuk dat uiteindelijk duidelijk maakt waarom de hoofdpersonen doen wat ze doen. Het door Egoyan zelf geschreven scenario is een briljant voorbeeld van hoe niet-lineair vertellen de emotionele impact kan vergroten van de ontdekkingen die de kijker doet. In 1997 was er The Sweet Hereafter, over een gemeenschap die een tragedie probeert te verwerken, waarmee Egoyan Oscarnominaties scoorde voor regie en scenario. Maar de laatste jaren lijkt hij te zijn afgestapt van het schrijven van zijn eigen films, hetgeen gepaard gaat met een behoorlijke inzinking in zijn oeuvre. Chloe uit 2009 was een doorsnee thriller die af en toe gevaarlijk richting melodrama zeilde en waarin de hand van Egoyan maar met moeite te herkennen was. En nu is er Devil's Knot, waarin de regisseur de controversiële zaak van de West Memphis Three onder handen neemt: drie mannen die hoogstwaarschijnlijk ten onrechte bijna twintig jaar gevangen hebben gezeten voor de moord op drie jongetjes in Arkansas.

Twijfels

Het scenario van de hand van Paul Harris Boardman en Scott Derrickson is een bewerking van het boek Devil's Knot: The True Story of the West Memphis Three van Mara Leveritt. In de beginbeelden zien we Stevie, het zoontje van Pam Hobbs (Reese Witherspoon), die op een middag in mei 1993 met twee vriendjes op de crossfiets een bos ingaat, om daar niet meer uit terug te keren. De volgende dag worden de drie jongens dood gevonden in een beekje, hun naakte lichamen gekneveld met hun eigen schoenveters. Al snel richt het onderzoek zich op de theorie dat dit een satanische moord was, gepleegd door drie tieners uit het dorp. Ron Lax (Colin Firth) heeft echter grote twijfels over hun schuld en biedt zijn diensten als onderzoeker.

Monotoon geënsceneerd

Devil's Knot probeert ons te laten zien waar de zwakke punten in de zaak van de openbaar aanklagers zaten. Daarnaast wordt gesuggereerd welke alternatieve theorieën er zouden kunnen zijn voor wat hier gebeurd is. Met de drang om al die informatie over te brengen zit de film zichzelf nogal in de weg. De kijker krijgt het allemaal droog en nogal chaotisch opgediend, in het ene verhoor na het andere en in nogal monotoon geënsceneerde rechtbankscènes. Het zou geholpen hebben als er twee krachtige hoofdpersonen waren geweest om ons door dit doolhof heen te leiden. Maar de rollen van Witherspoon en Firth worden veel te vluchtig neergezet om te boeien. Bovendien heeft Colin Firth met zijn weinig overtuigend zuidelijk accent en zijn Brits-aristocratische uitstraling in deze film niets te zoeken. Je vraagt je onwillekeurig af hoe iemand als Matthew McConaughey in die rol de film omhoog had kunnen tillen.

Het geheel is door Egoyan ongeïnspireerd in beeld gebracht, waarbij hij weinig moeite lijkt te hebben gedaan om de gebreken in het scenario op te vangen. Dit verhaal had prachtig verteld kunnen worden met de mysterieuze spanning van Exotica of met de zalvende emoties van The Sweet Hereafter. In plaats daarvan krijgen we een doorsnee rechtbankdrama, informatief doch weinig boeiend.