Recensie 'Non-Stop'

Combineer Liam Neeson met een sterk scenario en een vaardige regisseur en je krijgt een actiethriller waar heel weinig op aan te merken is. Onze held krijgt als airmarshal aan boord van een vliegtuig een aantal mysterieuze berichten, waarna een spannend spel van achterdocht en verwarring begint.

Non-Stop is een nieuwe aflevering in de reeks "filmheld in een afgesloten ruimte". Na Sandra Bullock in een ruimtecapsule (Gravity), Tom Hanks op een zeetanker (Captain Phillips) en Robert Redford op een zeilboot (All Is Lost) is er nu Liam Neeson aan boord van een vliegtuig. Maar dit is geen film die opgaat voor de Oscars of die Grote Ideeën wil overbrengen. Als aan het einde iemand per ongeluk wat politieke denkbeelden spuit voor het motiveren van zijn handelen snauwt Liam Neeson hem toe dat hij maar folders had moeten gaan uitdelen.

Hondenogen

Neeson zet hier zijn verrassend succesvolle tweede carrière voort als actieheld op leeftijd. Als hij je met zijn gegroefde kop en trouwe hondenogen aankijkt en "Je moet me gewoon geloven" zegt, dan doe je dat ook. En daarin ligt het succes besloten van deze filmster. Naast het feit dat hij op zijn eenenzestigste fysiek nog imponerend genoeg is, roept hij direct sympathie op. Net als in Unknown, ook een samenwerking tussen Neeson en regisseur Jaume Collet-Serra, wordt onze held er hier ingeluisd. En in de verwarring en achterdocht die daarbij ontstaan is het wel zo prettig om een anker als Neeson in de film te hebben. Want die kan het gewoon niet gedaan hebben.

Maximaal rendement

Neeson speelt Bill, een airmarshal op een vlucht van New York naar Londen die onderweg een aantal mysterieuze berichten ontvangt. Meer vertellen over het plot zou zonde zijn, want dit is typisch een film die een maximaal rendement haalt uit een minimaal gegeven. En dat maximale rendement heeft alles te maken met regisseur Collet-Serra. Hij liet met Unknown al zijn bedrevenheid zien in de mix van mysterie en actie, hoewel die film qua logica behoorlijk ontspoorde aan het einde. Hier werkt hij met een strakker scenario en levert hij een actiethriller af waarop heel weinig is aan te merken.

Verdachtmakingen

Wat daarbij helpt is dat Neeson wordt ondersteund door eersteklas acteurs in de bijrollen. Met name Julianne Moore en Corey Stoll tillen als medepassagiers de film boven het gemiddelde uit. Moore en Stoll zijn net als alle andere passagiers en bemanningsleden zowel potentiële verdachte als mogelijke medestander voor de gekwelde Neeson. De lol van de film zit 'm in het spel van verdachtmakingen en afleidingsmanoeuvres dat bijna tot het einde aanhoudt, waarna de filmmakers heel netjes en bondig het verhaal afwikkelen (niets zo vervelend als een film die niet weet wanneer het tijd is om af te ronden).

Een originele film kun je dit niet noemen. De actieheld aan boord van een vliegtuig hebben we vaker gezien. Maar zelden is dat simpele gegeven zo effectief uitgewerkt. Een paar terloopse grapjes, een lief meisje van een jaar of tien, een inspirerende speech, het zijn allemaal kleine versieringen die worden aangebracht zonder af te leiden van waar het hier om draait: de actie en spanning. Grote kans dat je na afloop met klamme handen zit, als na een hobbelige landing. Misschien krijg je zelfs de neiging om te applaudisseren.