Recensie 'Wonder Woman 1984'

Flink wat jaren na het success van de eerste Wonder Woman-film is DC nu terug met de superheldin in Wonder Woman 1984 (2020). De film brengt bekende gezichten terug en introduceert nieuwe vrienden en vijanden. Gewapend met een sterk moreel kompas heeft de superheldin de taak om de wereld wederom te redden.

Wensen komen uit

De film opent met een indrukwekkende scène waarin een jonge Diana (Gal Gadot) meedoet aan een wedstrijd met andere Amazonen. Wanneer Diana een sluiproute neemt en hierdoor ver voorligt op de rest, leert ze de les dat je niet echt wint als je er niet eerlijk voor hebt gewerkt. Hiermee wordt ook gelijk de toon en het plot van de rest van de film gezet.

Het verhaal maakt een sprong in de tijd waar we terechtkomen in de kleurrijke en bruisende wereld van de jaren '80. Diana is hier aan het werk bij een museum als curator en undercover-superheldin. Hier ontmoet ze de klunzige Barbara Minerva (Kristen Wiig) en Diana bouwt al snel een vriendschap met haar op. Wanneer ze in het museum een magische steen binnenkrijgen, wordt al snel duidelijk dat deze steen wensen uit kan laten komen. Dit is het punt waar de film begint te wankelen. Er wordt geen uitleg gegeven aan hoe de steen werkt, wat zorgt voor verwarrende situaties. Hier komt Minerva achter de krachten van de steen en wenst meer op Diana te lijken.

Verwarrend plot

Wanneer falende oliemagnaat Maxwell Lord (Pedro Pascal) de steen in handen krijgt, doet hij de wens om de steen zelf te worden. Hierdoor kunnen mensen hun dromen laten uitkomen bij hem, iets wat hij wil gebruiken om eindelijk succesvol te zijn. Langzaam wordt het duidelijk dat de steen niet gratis wensen uit laat komen; je levert er namelijk altijd iets voor in. Dit is ook waar het probleem van Wonder Woman 1984 voornamelijk ligt: de consequenties hiervan zijn onduidelijk en inconsistent. Waar Diana veel moet inleveren voor haar krachten, lijken de gevolgen voor Minerva en Maxwell zeer beperkt. Wanneer de film zich kort afspeelt in het Midden-Oosten, mengt Maxwell zich in een zeer verwarrende politieke situatie. Dit zorgt niet alleen voor een bizarre indruk van het Midden-Oosten, maar ook voor nog meer vraagtekens tijdens het kijken.

De climax van de film komt wanneer Minerva samenwerkt met Maxwell. Zij wil sterk zijn en transformeert hier in de DC-schurk The Cheetah. Maxwell geeft haar graag deze krachten in ruil voor bescherming en hulp bij het uitvoeren van zijn meesterplan. Hij wil iedereen in de wereld een wens laten doen via een satelliet in ruil voor meer macht. Na een korte confrontatie tussen Diana en Minerva is het aan Diana om de mensen van de wereld aan te spreken en een beroep te doen op hun goedheid. Ze herinnert hen eraan dat winnen pas winnen is als je er echt voor hebt gewerkt, wat de boodschap van de film nogmaals naar voren brengt.

De film is visueel mooi en de setting in de jaren '80 zorgt voor herkenbare en toffe sets. Het plot is echter ingewikkeld en roept te vaak onbedoeld vraagtekens op. Daarnaast voelt de film leeg aan wanneer er van actiescène naar actiescène gesprongen wordt met amper plot om dit te kunnen rechtvaardigen.