Recensie 'Valerian and the City of a Thousand Planets'

In Valerian and The City of a Thousand Planets reizen Majoor Valerian (Dane DeHaan) en Sergeant Laureline (Cara Delevingne) in de achtentwintigste eeuw naar de stad Alpha, die bedreigd wordt door een donkere kracht. Zij moeten een manier vinden om deze stad van een duizend planeten, en daarmee het gehele universum, te redden van de ondergang.

Valerian is gebaseerd op de Franse stripboekenreeks Valérian and Laureline, die de eveneens Franse regisseur Luc Besson (The Fifth Estate, Lucy) vertaalde naar het witte doek. Uit de openingsscène blijkt gelijk Bessons liefde voor de sciencefictionwereld. Deze ziet er namelijk prachtig uit. De stad Alpha is inderdaad omgeven door duizenden kleine planeten, de inwoners hebben alle vormen en kleuren van de regenboog en de ruimteschepen zijn gedetailleerde bouwwerken. Dit is dan gelijk ook het sterkste aspect van de film: visueel gezien is er niks op aan te merken.

Een zwak plot

Het plot laat daarentegen af en toe wat steken vallen. Er is geen duidelijke verhaallijn en van de rode draad wordt meermaals afgeweken voor scènes die uiteindelijk niet veel lijken toe te voegen. Een van deze omzwervingen speelt zich af in Pleasure Alley, een straat vol entertainment, clubs en rare wezens, die zo een buitenaardse versie van De Wallen zou kunnen zijn. Hier maken we kennis met Jolly the Pimp (Ethan Hawke) en Bubble (Rihanna). Hoewel deze scène wederom afwijkt van het plot, zijn de rollen van Hawke en Rihanna dusdanig interessant dat je als kijker hoopt iets langer in Pleasure Alley te kunnen verblijven.

Acteerwerk

Hoewel Hawke een vermakelijke bijrol vertoont, laat het acteerwerk verder vaak te wensen over. DeHaan en Delevingne doen zeker hun best in de vertolking van hun hoofdrollen, maar hun personages komen niet altijd even geloofwaardig over. Dit is voor een groot deel aan het script te wijten, dat hen clichématige zinnen voorschrijft die onder geen enkele omstandigheid natuurlijk zouden overkomen. Bovendien lijkt Delevingne, die haar succesvolle modellencarrière verruilde voor een toekomst als actrice, nog niet klaar om een hoofdrol in een dusdanig grote blockbuster te dragen.

Ongeloofwaardig

Uit Bessons adaptatie van de Valerian-reeks blijkt bovenal diens fascinatie voor deze bijzondere ruimtewereld. De prachtige effecten zorgen ervoor dat de kijker zich onderdeel voelt van Alpha. Opvallend hieraan is het feit is dat niet de rare wezens en futuristische omgeving de geloofwaardigheid van de film aantasten, maar dat het script dit effect met zich meebrengt. De kijker wordt niet overtuigd van de personages Valerian en Laureline, omdat hij ze niet genoeg leert kennen. Het blijven eendimensionale karakters van wie we, buiten het feit dat zij vechten met monsters, weinig te weten komen. Hierdoor mist de film diepgang.

Hoe spectaculair Valerian and The City of a Thousand Planets visueel gezien ook is, zo saai zijn diens personages. Zo kan een stad van duizend planeten alsnog heel leeg aanvoelen.