Recensie 'Licorice Pizza'

Gary Valentine moet op de schoolfoto en staat snel nog even zijn haar te kammen als een van de herentoiletten explodeert. Hij sluit verfromfraaid aan in de rij en gelukkig is daar Alana, een van de assistentes van de fotograaf, met een spiegel en een kam. Zodra Gary haar ziet is hij verkocht. Het leeftijdsverschil kan hem niks schelen, dit is de vrouw waarmee hij zal trouwen.

Zo trapt Paul Thomas Anderson zijn nieuwe romantische dramafilm Licorice Pizza (2021) af. Een lieve, bitterzoete, grappige en af en toe absurde dramafilm over Gary en Alana en alle vreemde figuren om hen heen. Ze zijn jong, denken na over hun status en hun carrière, maar denken eigenlijk vooral aan elkaar. Het blijft niet bij denken: de wilde plannen waar Gary mee op de proppen komt, worden ook uitgevoerd. Alana is van de partij en rijdt de jongens met hun waterbedden rond in een vrachtwagen die ze charmant en vakkundig bestuurt, en later helpt Gary haar met de campagnevideo's voor een lokale politicus. Ze zijn altijd samen, maar nooit echt een stel. Of wel…?

Paul & Jonny

Anderson schreef het scenario van de film zelf en werkte voor de muziek samen met Jonny Greenwood. Greenwoods karakteristieke melodieën worden afgewisseld met hits uit de jaren 70, en bij elkaar zorgt de muziek voor een perfecte mix van sfeer en nostalgie. De hoofdrollen worden gespeeld door Cooper Hoffman en Alana Haim, die dat op innemende en overtuigende wijze doen. De chemie tussen de twee spat van het doek af. Daarnaast spelen ook Tom Waits, Sean Penn, Bradley Cooper en Benny Safdie mee in de film. De heren spelen stuk voor stuk excentrieke types en hoe absurd het ook wordt, geloofwaardig blijft het wel. De realiteit is soms vreemder dan je denkt.

De personages zien er doodgewoon uit en af en toe zelfs een beetje lelijk, net als in het echte leven. De boel is niet zo gelikt, maar dat betekent niet dat de film slordig is: over ieder detail is nagedacht, er zit aandacht in alle details en dat voel je. Licorice Pizza is zo'n film waarin je elke keer als je hem opnieuw kijkt iets nieuws ontdekt. Hij zit vol met sterke dialogen, ontroerende momenten, kleine en grote euforie en ziet er bovendien ontzettend goed uit.

Bijna perfect

Daarnaast zit de film vol humor en sterke oneliners, met één uitzondering. In de eerste helft van de film zit een raar, racistisch fragment met een sterk anti-aziatisch sentiment, waarvan de toon ook helemaal niet past bij de rest van het verhaal. Dat was geen foutje, want later wordt de sketch nogmaals opgevoerd. De vaart die in de film zit verdwijnt ook volledig in deze scènes en ze hebben geen verdere functie in het plot. Is het eigenlijk kritisch bedoeld of wilde Anderson hiermee de tijdgeest van de seventies laten zien? Wat de gedachte er ook achter is, het komt slecht uit de verf en kost hem een halve ster.

Licorice Pizza vertelt een verhaal over jong zijn, over grote dromen, vriendschap en liefde. Over hoe ieder zijn eigen belevingswereld heeft en hoe die werelden toch wel een beetje overlappen en er dan iets kan ontstaan. Dat is rommelig en soms verdrietig, maar dat is gewoon hoe de liefde werkt. En dat begrijpt Paul Thomas Anderson uitstekend.