Recensie 'Asako I & II'

Na het succes van Drive My Car (2021) van de Japanse regisseur Ryûsuke Hamaguchi brengt distributeur September Film meer werk van hem uit in de Nederlandse bioscopen. Onlangs was Wheel of Fortune and Fantasy (2021) nog te zien en nu is het de beurt aan Asako I & II (2018): allebei oudere films van de meester. Ook in deze laatste uitgebrachte film zie je het talent van Hamaguchi, maar je ziet ook dat de vooruitgang met de jaren komt. Zijn films worden eigenlijk alleen maar beter. De film is gebaseerd op het boek Netemo Sametemo van schrijver Tomoka Shibasaki en draaide in de competitie van het Cannes Film Festival in 2018.

Al na vijf minuten zie je de mooiste scène van de film. Nadat Asako (Erika Karata) uit Osaka een jongen heeft gezien bij een fototentoonstelling, loopt ze als in trance achter hem aan. Ze passeren een paar spelende kinderen die met vuurwerk bezig zijn. De twee kijken elkaar aan. Ze lopen op elkaar af en terwijl het vuurwerk tussen hen ontploft, kussen ze elkaar: de vonken van het vuurwerk als metafoor voor hun prille liefde.

Liefdessprookje

De jongen heet Baku (Masahiro Higashide) en is een vrije geest. Niet veel later zijn ze een setje en trekken ze op met vrienden. Baku vertrekt af en toe maar komt altijd terug. Twee jaar later is Baku weer vertrokken, maar dit keer komt hij niet terug. Asako is kapot van verdriet en verhuist naar Tokyo om een nieuw leven op te bouwen. Daar ontmoet ze Ryôhei. Hij lijkt als twee druppels water op Baku maar is verder een compleet andere jongen. Asako houdt de boot eerst af maar wordt uiteindelijk toch verliefd op hem. Is ze verliefd op hem of op de gelijkenis van Baku? Dat is de vraag die centraal staat in dit prachtige liefdessprookje.

Dat doet Hamaguchi met een speels gemak. Zo focust hij niet alleen op Asako en Ryôhei maar ook op de vrienden eromheen. De film heeft een rustig verteltempo en een cadans dat bij vlagen doet denken aan die bejubelde film Drive My Car. Zo verstrijken er vijf jaren als Asako van een vriendin uit Osaka hoort dat Baku niet helemaal van de aardbodem verdwenen is. En zo verschijnt Baku weer in het verhaal. Higashide speelt die dubbelrol overigens verrassend goed. Zo laat hij knap de verschillen tussen beide jongens zien. De een verlegen en conventioneel, de ander onvoorspelbaar en onconventioneel. Ook het uiterlijk van beide personages is wezenlijk anders.

Moeilijke keuzes

De titel verwijst naar de keuzes die Asako moet maken. Kiest ze voor Baku of voor Ryôhei? Die lijken in de slotakte een tikkeltje impulsief en ongeloofwaardig. Dat komt misschien ook omdat Baku na zo'n lange tijd weer in het verhaal komt. Omdat er inmiddels vele jaren verstreken zijn, snap je als kijker de keuzes van Asako niet. Laten we zeggen dat de sympathie niet bij haar ligt op dat moment. Wellicht is het Hamaguchi daar om te doen. Het is hoe dan ook een interessant liefdesverhaal met een verrassende wending. Het is een goed script en mooi geschoten. De personages en karakterontwikkeling zijn in de latere films van Hamaguchi wel beter geworden. Wie inmiddels nieuwsgierig is geworden, kan de film in de bioscoop aanschouwen.