Recensie 'Daglicht'

Schrijver en regisseur Diederik van Rooijen bleek al een aanwinst voor de Nederlandse televisie en film met zijn ijzersterke misdaadserie Penoza en de bioscoopfilm Taped. Met zijn nieuwe film Daglicht, gebaseerd op het boek van Gouden Strop winnares Marion Pauw, heeft hij zichzelf overtroffen en laat hij de ontrafeling van een familiegeheim op sublieme wijze naar een climax toewerken.

In Daglicht zien we Iris (Angela Schijf) als een jonge advocate en alleenstaande moeder, die worstelt met het combineren van haar werk en de zorg voor haar probleemkind Aron (Daniel Verbaan). Gelukkig heeft zij haar moeder Ageeth (Monique van de Ven) die vaak als oppas fungeert. Als Aron wegens onhandelbaar gedrag een week van school gestuurd is en haar moeder niet kan inspringen omdat zij op vakantie is, belanden Iris en haar zoon in haar ouderlijke huis. Tijdens dit verblijf stuit Iris op een duister familiegeheim. Ze blijkt een broer te hebben die verblijft in een TBS-kliniek vanwege het vermoorden van zijn buurvrouw en haar dochtertje. Haar broer Ray (Fedja van Huêt) is autistisch en Iris trekt het lot van haar broer sterk aan, mede omdat zij als moeder op zoek is naar antwoorden op het gedrag wat haar zoontje ook vertoont. Iris is vastbesloten hem vrij te pleiten en komt tijdens haar onderzoek achter meer familiegeheimen die het daglicht niet kunnen verdragen.

Whodunit

De zorgvuldig gecomponeerde psychologische roman van Marion Pauw is het vertrekpunt voor de film. Haar verhaal met een detective-achtige drive zorgt voor continu opbouwen van spanning en het willen ontdekken wie verantwoordelijk is voor de moorden. Om er een echte thriller van de maken is het verhaal voor de film gedramatiseerd en spectaculairder gemaakt. Diederik van Rooijen heeft ervoor gezorgd dat er met duistere en donkere beelden een benauwde en ongemakkelijke sfeer neergezet wordt, die je meesleept in het verhaal. Het letterlijk en figuurlijk ontrafelen van de puzzelstukjes rondom het geheim leidt uiteindelijk tot een onverwacht spannende climax.

Knappe acteerprestaties

Angela Schijf is het sterk acterende middelpunt van de film, als de krachtig en tevens kwetsbare advocate, moeder en zus. Maar ook de jonge Daniel Verbaan maakt indruk als haar zoon. Met weinig tekst, maar met een hele mooie binnenwereld, acteert hij prachtig het autisme in aanleg. Fedja van Huêt is innemend als de jongere Ray die door zijn ziekte in de moeilijkheden komt. Daarnaast zien we hem als de knap gegrimeerde oudere Ray die opgesloten is in zijn eigen wereld angstaanjagende aanvallen laat zien. Monique van der Ven als de onbenaderbare en ijskoude moeder, maar ook de andere kleinere rollen (o.a. Derek de Lint, Victor Löw, en Thijs Römer) maken het verhaal door het introvert acteren nog geheimzinniger.

Ontroerend ellendig

De complexe gedragsproblematiek van autisme wordt in de film zeer realistisch neergezet. Juist omdat Ray autistisch is, wordt het voor Iris moeilijk om tot hem door te dringen, wat het mysterie rondom de dubbele moord nog meer vergroot. Zelfs als je denkt dat uiteindelijk alle antwoorden er zijn, komt er nog een aap uit de mouw die voor een ontroerend ellendig einde zorgt. Samen met de aanzwellende muziek, heerlijk tempo in scènes en effectief getimede plotwendingen waan je je in helemaal een betere Hollywood-thriller.

Kortom Daglicht is in het thrillergenre een heerlijk on-Nederlands goede film die je door zijn geweldige acteerwerk en intelligent uitgewerkt script geen seconde met rust laat.