Recensie 'Philomena'

Na het succes van de film The Queen komt regisseur Stephen Frears met een nieuw waargebeurd verhaal, verteld in de Britse film Philomena. Stephen Frears viel met zijn film in de prijzen tijdens het filmfestival in Venetië en slaagde erin om de Italiaanse filmjournalisten een traantje te doen laten.

Deze film is geïnspireerd op het waargebeurde verhaal van de gelovige vrouw Philomena Lee (Judi Dench, Skyfall). Na 50 jaar onthult ze haar grote geheim over het bestaan van haar enige zoon Anthony. Onder toeziend oog van katholieke nonnen stond ze haar kind op jonge leeftijd af wegens het plegen van een zonde: een kind verwekken zonder getrouwd te zijn. Hartverscheurende beelden vertonen hoe Philomena in haar jonge levensjaren van haar zoon gescheiden werd. Het enige wat de inmiddels bejaarde Philomena van hem bezit zijn herinneringen en een foto. Koste wat kost wil Philomena haar zoon terugvinden om er zeker van te zijn dat hij een gelukkig leven leidt. Zij krijgt de hulp van journalist Martin Sixsmith (Steve Coogan, What Maisie Knew) die hier een sterk en goed verhaal in ziet. Samen beginnen zij met hun eigen goede bedoelingen aan de zoektocht naar Anthony.

Switchen tussen het heden en verleden

De film speelt zich voornamelijk af in het mooie Ierland: de plek waar het heden en verleden van Philomena worden verenigd. De zoektocht naar haar zoon begint bij de plek waar hij voor het laatst gezien is, namelijk in het Roscrea-klooster. In de hoop om van de nonnen meer informatie over Anthony te krijgen, ontkomt ze er niet aan om deze emotievolle plek opnieuw te bezoeken. Herinneringen van de afgenomen Anthony komen naar boven als ze op de bewuste plek voor het raam naar buiten staart. De plek waar ze haar zoon zag worden afgestaan, brengt herinneringen van dat moment naar boven. Deze en andere herinneringen komen in de vorm van flashbacks naar voren. De flashbacks uiten zich in beelden die de oude sfeer weergeven. De verwekking, bevalling en adoptie van haar kind komen een voor een naar voren. De flashbacks verduidelijken het verhaal en nemen de kijkers mee terug naar de kinderjaren van Philomena.

Beste scenario

Dat deze film goed ontvangen werd op het filmfestival in Venetië, liet het publiek tijdens de persconferentie duidelijk merken. Stephen Frears werd samen met de hoofdrolspelers Steven Coogan en Judi Dench luid en langdurig toegejuicht. Het is daarom niet verrassend dat Philomena tijdens dit festival beloond werd met de prijs voor het beste scenario. Steve Coogan is, naast de vervulling van de mannelijke hoofdrol in deze film, samen met Jeff Pope verantwoordelijk voor het scenario.

De sfeerbeelden van Ierland in combinatie met de instrumentale muziek, ondersteunen de rust en emotie die in de film heersen. De afwisseling tussen de komische en diepzinnige gesprekken tussen Philomena en Martin, geven de film niet alleen een emotioneel, maar ook een luchtig (komisch) tintje mee. Bereid je voor op een rustige film met een mooie opbouw die de zoektocht naar een verloren zoon prachtig weergeeft.