Recensie 'Fading Gigolo'

Als Woody Allen weer eens op het scherm verschijnt zijn de verwachtingen hooggespannen. In het geval van Fading Gigolo worden die niet helemaal ingelost, waar het zijn personage betreft. Wat overblijft is een sympathiek komisch drama met John Turturro in de titelrol.

Op een film van Woody Allen worden we tegenwoordig elk jaar getrakteerd (Magic in the Moonlight komt er volgende maand aan), maar een film met Woody Allen is veel zeldzamer. De fans van zijn neurotische spraakwaterval - Allen is de eerste om toe te geven dat hij in feite altijd hetzelfde personage speelt - zullen dus reikhalzend uitkijken naar Fading Gigolo, geschreven en geregisseerd door John Turturro.

Dermatoloog

Het begint goed, met Allen die - in zijn gebruikelijke intonatie - als boekhandelaar Murray tegen zijn vriend Fioravante (Turturro) een verhaal begint over die keer dat hij naar zijn dermatoloog ging ("just a little procedure, nothing serious"). Toch wil Turturro iets anders met zijn film dan ons laten lachen om Allen, de hypochonder. Het gaat dus niet om zijn kwaaltjes, maar om het feit dat Murrays dokter (gespeeld door Sharon Stone) hem vroeg of hij iemand wist voor een triootje. En toen moest Murray dus denken aan zijn vriend. Zou dat niet een goede manier zijn om Fioravantes bescheiden inkomen als bloemist wat aan te vullen? En dat Murray daar dan een percentage van opstrijkt is natuurlijk mooi meegenomen, aangezien hij net zijn boekhandel heeft moeten opdoeken.

Bescheiden productie

Fading Gigolo is geen drukke ensemblefilm geworden in de stijl van Allens To Rome with Love of Turturro's eigen Romance & Cigarettes, de onstuimige musical uit 2005 die helaas commercieel niet van de grond kwam. Dit is een bescheiden productie, met een eenvoudig plot en een rustig ritme. Turturro is meer geïnteresseerd in een paar bespiegelingen over eenzaamheid, liefde en vriendschap dan in allerlei pikante komische verwikkelingen. Het triootje komt er uiteindelijk wel - met naast Sharon Stone ook Sofía Vergara, de enige misser in een verder uitmuntende cast - maar tegen die tijd is de gigolo al behoorlijk afgeleid door een van zijn andere klanten, de intrigerende Joodse weduwe Avigal (Vanessa Paradis). Hoewel hij met haar niet verder is gegaan dan een kuise massage, leidt dat tot grote consternatie binnen de orthodox-Joodse gemeenschap in Brooklyn. Je zit klaar om te lachen met Allen als hij zich als Fioravantes pooier moet verantwoorden voor een Joods buurttribunaal, maar die komische intermezzo's stellen teleur. De echt sterke teksten blijven uit.

Als je de verwachtingen weet los te laten die de casting van Woody Allen wekt, krijg je met Fading Gigolo een prettig, lichtvoetig komisch drama. In een aantal geslaagde scènes met Stone en Paradis laat Turturro zien hoe zijn personage in zijn rol als gigolo groeit, welk effect hij heeft op de vrouwen die hem inhuren en hoe het zijn eigen gevoelens beïnvloedt. Het feit dat we daarnaast Woody Allen weer eens op het scherm zien, is te beschouwen als een mooie bonus.