Reacties

18-05-23 FHB kl.zaal BEAU IS AFRAID Mijn waardering XXXX uit 5 - 8,2 uit 10
Lange en licht verpletterende verfilming van doodgaan. In drie uur -met pauze- wordt in meerdere delen de subjectieve beleving van het timide karakter in de hoofdrol uit de doeken gedaan. Dit begint met een therapie sessie. De ochtend daarop wordt Beau, rond de zestig, in zijn armtierig stadsappartement uit bed gebeld met het bericht dat zijn moeder aan het overlijden is. Na de bizarre nacht wil hij er zo snel mogelijk naar toe. En vanaf dat moment begint bijna alles fout te gaan. Iedere kleine mislukking wordt een korte, heftige angstdroom. Het krankzinnig scenario toont een paranoïde karakter. En een reeks ongerelateerde herinneringen uit zijn leven. Behalve zijn zeer veeleisende moeder komt ook zijn eerste vriendinnetje een paar keer voorbij. Het lijkt op beelden die je volgens veel verhalen als film aan je voorbij ziet gaan voordat je definitief het loodje legt. Humor ontbreekt niet. Er volgt een deel in kleurrijke animatie dat je als fictief ervaart. En waar alles rozengeur en maneschijn is. Maar na een vrijpartij met zijn vriendinnetje slaat alles weer om naar schuld, onontkoombaarheid, miskenning en frustratie. Dar woord ‘schuld’ is al eerder gevallen, maar tijdens een publiek tribunaal gaat het er juist om. Een dominee-achtig figuur als rechter licht de aanklacht, aangespannen door Beau’s moeder toe. Zij beschuldigt haar zoon voor het redeloos ongeluk dat hij haar met zijn bange levenshouding heeft bezorgd. Beau’s psychiater is getuige décharge. Gekker wordt het niet. Ook met de aangeroerde heftige thema’s zijn de beelden en dialogen drie uur lang spannend genoeg om te blijven volgen. Om tegelijkertijd soepel te mijmeren over wat je te zien krijgt. Alles is even verzorgd als inventief gedaan: Locaties, camerawerk, dialogen, muziekkeuze en montage. En niet de vergeten de overtuigende acteerprestaties in de grote en kleine (dubbel)rollen.

16-05-23 FHB sneak WAR PONY Mijn waardering XXX uit 5 - 5,6 uit 10
Wat rommelige film die een glibberig midden probeert te houden tussen speelfilm en overmatig gedramatiseerde documentaire. Noodzakelijk zoekwerk levert informatie over kleine etnische minderheden in het geografische midden van de Staten. Ook in Zuid Dakota wordt hun zelfgekozen isolement door de staat zorgvuldig in stand gehouden. Dat heeft tot zover alleen maar blijvende armoede opgeleverd. Maatschappelijke normen van de overige bevolking zijn eerder westers georiënteerd. En dat levert een scenario op rond Bill en Matho in het Indianenreservaat Pine Ridge. Bill is eenentwintig, vader van een zoontje en sjachert er onbesuisd op los. Matho is dertien en beginnend drugsdealer. Alle twee platte karakters die alleen kleur krijgen in de vrolijk anarchistische sfeer die het begin van de film tekent. Situaties met vergelijkbare karakters waarvan ze zich nauwelijks onderscheiden. Zodat de gesloten saamhorigheid onbedoeld wordt benadrukt. In het scenario is een reeks alledaagse situaties rond Bill en Matho in elkaar geknoopt die in westerse ogen allesbehalve alledaags zijn. Met zeer ongewenst gedrag als gevolg. En zonder dat daar een waardeoordeel over wordt gesuggereerd. Gaandeweg voelt dat steeds vlakker aan en dringt zich een gevoel van meewarigheid op. Misschien is dat juist de bedoeling. Maar om in bijna twee uur via een hele trits verschillende personen aan te sturen op aandacht voor bizarre leefstijl die misschien verloren zou kunnen gaan, is wel héél mager. Zeker als daarmee een gesloten gemeenschap in stand gehouden wordt die blijft drijven op lethargie, druggebruik, bedrog, misdaad en oplichterij. Een behoorlijk percentage van die gemeenschap wordt in de aftiteling als medewerker vermeld. Misschien verklaart dat het fundamentele gebrek aan visie en structuur in het scenario. Omdat de ronduit saaie manier van verfilming net zo documentair als gedramatiseerd aandoet, wordt het resultaat even gekunsteld als onwaarschijnlijk. Vermoedelijk is dat onbedoeld.

18-04-23-FHB sneak ALMA VIVA
Diepgeworteld bijgeloof beheerst de magisch realistische werkelijkheid van een paar families in een armoedig en bijna verlaten bergdorp in het oosten van Portugal. In deze film komt geen normaal mens voor. Of het moet de negenjarige Salomé zijn die zoals ieder jaar vanuit een stedelijke omgeving haar grootmoeder bezoekt. Plaatselijke inteelt hebben haar ouders weten te ontlopen. En Salomé is de favoriete kleindochter van haar oma Avó. Die vult het traditioneel katholiek geloof aan met oude wijsheden rond nog levende zielen in het dorp. Waar de animositeit tussen families welig tiert via onverklaarbare
verwijten. Die worden per familie als erfelijk gezien. Dus bestaan er nog steeds heksen. In het (semi auto-) biografische scenario komt dat in diverse familieleden naar boven. En daar krijgt Salomé daar ook het een en ander van mee. Zij het op een liefdevolle manier van haar oma Avó. Maar als die overlijdt moet er een begrafenis worden geregeld. Dat kan niet meteen, omdat er nog nabestaanden van ver moeten terugreizen. In een beheerst scenario kijkt de film met de verbaasde, gevoelige, maar soms ook angstige blik van Salomé naar de verwikkelingen in de families. In een kalme, fraaie verbeelding van het landschap, karakters en dialoog. Situaties en personen worden soms wat extra aangezet. Het slot dat daarmee geconstrueerd wordt, mag dan even wreed als bizar zijn. Veel knap gesuggereerde bovennatuurlijkheden worden op soepele wijze vertaald naar menselijk gedrag. Hoe Salomé dit beleeft hoeft dan niet verder verduidelijkt te worden. Het blijft bij een wonderlijke verfilming rond een vreemde combinatie van levensbeschouwelijke betekenissen. En dat bewijst weer eens hoe goed film zich leent om niet alledaagse belevingen inclusief emoties over te brengen naar een groter publiek. Bijna altijd kan dat binnen twee uur.
Mijn waardering XXXX uit 5 - 7,6 uit 10

20-04-23 FHB kl.zaal RETURN TO SEOUL
Een drukke wat rusteloze film over afkomst, adoptie en identiteit volgt Fréderique, geboren in Korea. Ter adoptie afgestaan aan Franse ouders, die haar liefdevol hebben grootgebracht. De film speelt in 2016, als Freddie, zoals ze genoemd wil worden, 25 is en in Parijs woont. Voor haar haar werk reist ze over de wereld. Op de terugweg naar huis en vriend strandt het vliegtuig waarmee ze reist in Seoul, de hoofdstad van Korea. Voor de eerste keer sinds haar geboorte is ze weer in het land waar ze eigenlijk vandaan komt. Even impulsief als ondernemend besluit ze daar vrienden te maken met onbekenden en naar haar natuurlijke ouders te gaan zoeken. Het scenario laat in chronologische episodes zien hoe ze in een cultuur moet meelopen zonder de taal te kennen, niets te kunnen lezen en met gewoonten die thuis (=Frankrijk) toch anders worden gewaardeerd. Gelukkig wordt Tena, die Frans spreekt en kan tolken vanaf dag een haar vaste vriendin. In sommige gesprekken moet zij de Franse bewoording van Freddie’s krasse uitlatingen voor haar Koreaans verpakken. In taal waarvan toon, maar soms ook de inhoud niet strookt met wat er gezegd is. Freddie is vooralsnog een ongeleid projectiel die door haar natuurlijke vader als dochter erkend wordt. Verdere toenadering wijst Freddie resoluut af. Als ze de jaren erop een paar keer weer terug is, gaat ze er wel even langs. Maar vanuit een hotelletje in het centrum leidt ze een eigentijds en wild leven. Met een nieuwe vriend lijkt ze een definitieve draai ook niet te kunnen vinden. Het blijft een intense film rond het complexe karakter van Freddie. In een complexe wereld om haar heen. Uiteindelijk zeer bezienswaardig, maar als film rond dit dynamisch karakter toch (weer!) te lang.
Mijn waardering XXX uit 5 - 6,5 uit 10

25-04-23 FHB sneak CAIRO CONSPIRACY
In een flinterdunne parabel verpakte spionagefilm die speelt in de Al-Azhar univeristeit in Cairo. Een van de oudste ‘universiteiten’ ter wereld waar vanuit de islamitisch-soennitisch godsdienst hoofdzakelijk de Koran wordt bestudeerd. Daarin zijn politiek, bestuur en godsdienst onderling verweven in de vele wetten. Die in de praktijk wel letterlijk opgevolgd moeten worden. De film volgt Adam, die vanuit een arm Egyptisch vissersdorp wordt toegelaten aan het prestigieuze instituut waar bijna alles waarvoor gezag nodig is vanuit een streng islamitische leer wordt benaderd. Het immense gebouw met centrale hal, galerijen met ronde bogen en honderden kleine kamertjes voor duizenden studenten wordt in de film fraai neergezet. Het ingewikkelde scenario heeft een minstens zo ingewikkelde intrige. De dood van een groot-Iman zorgt voor schimmige machinaties rond zijn opvolging. Dialoog is in het Arabisch en zonder het te weten wordt Adam een pion in dit politieke spel. Een reeks nauwelijks gekarakteriseerde personages probeert in wisselende samenstelling zeggenschap over de vrijgekomen positie te bemachtigen. Het onderscheid tussen staat en religie blijft troebel. Alles gaat alleen om macht. Argumenten van wetteksten in gebeden doen er nauwelijks meer toe. Daarvan wordt in de ondertiteling de vertaling niet gegeven. Zodat achterliggende motieven van personen die er zich mee bemoeien onduidelijk blijven. Context rond rituelen en islamitische exegese ontbreekt, terwijl Adam onder steeds grotere druk komt te staan. De verfilming van de spionage intrige ademt een Amerikaans sfeer. Op een breed filmbeeld (2.39 : 1) wordt met heldere kleuren en kadrering, simpel acteerwerk en een veelheid aan sfeermuziek per scene spanning opgebouwd. In een voorspelbare maar soms ook ongemakkelijke montage ploegt de film moeizaam naar een eind. Adam komt weer naar huis en de parabel sluit met alle verwarring die hij aan de Al-Azhar universiteit heeft opgedaan.
Mijn waardering XXX uit 5 - 7 uit 10

11-05-23 FHB kl.zaal TCHAIKOVSKY'S WIFE
Zeer lange, zeer Russische film over de (v)echtgenote van Pyotr Ilyich Tchaikovsky (1840-1893). De wereldberoemde Russische componist van iconische Russische muziek. Onlangs las ik in een biografie uit 1967: “Er zijn zelfs biografen geweest die de componist afschilderden als praktiserend homoseksueel, waar echter geen enkel bewijs voor kan worden aangevoerd”. Maar dat wordt Inmiddels wel als feit aangenomen. Tchaikovsky leefde voor zijn muziek. En om in Moskou van gezeur en geroddel af te zijn stemde hij toe in een huwelijk met Antonina Miliukova. Een oudere studente op het conservatorium waar hij les gaf. Die leefde alleen voor ‘haar Pyotr’ en bleef jarenlang per brief eisen dat ze in alle opzichten als huwelijkspartner behandeld zou worden. De bewaard gebleven briefwisseling tussen haar en een jongere broer van de componist was waarschijnlijk de basis voor het scenario van de film. Met nagespeelde situaties en gesproken citaten en wordt een even langdurige als rechtlijnige intrige geschetst. Met als extra dikke laag de vele waarschuwingen tegen dit huwelijk. Maar ook de hoffelijke ontvangst door de componist en zijn omgeving. En de directe maar soms botte wijze waarop Antonina Miliukova de deur wordt gewezen. In een chronologische opvolging van lange scenes, met Tsjaikovski’s dood en aanstaande begrafenis als aanleiding. Ook als conclusie. In de combinatie van beeld, geluid, handeling, dialoog, karakters en muziek is Russische bangmakerij voor homoseksualiteit nauwelijks te missen. Even doortrapt als doeltreffend. Maar om na twee volle uren pijnlijke afwijzing Antonina Miliukova op stang te jagen met opzichtig blote bodybuilders op de donkere gang is nogal over de top. En zó potsierlijk dat alle context in deze omvangrijke Russische film definitief onderuit wordt gehaald. De afronding in eindtitels wordt daarmee een raar slot van twee en een half uur film rond een triest verhaal.
Mijn waardering XXX uit 5 - 5 uit 10

09-05-23 FHB sneak DIE MIDDAG - Mijn waardering XXXX uit 5 - 8 uit 10
Kleine maar indrukwekkende film over Iraanse vluchtelingen in Nederland. Het scenario speelt zich af in het Farsi en Nederlands. De verfilming ervan is even inventief als dwingend. Het uitstekende acteerwerk van vooral de hoofdrol brengt haar verwarring, volharding en twijfel overtuigend de bioscoop in. In de binnenhal van een verdieping van een hoge woonflat belt Roya aan bij Nassim. De contactpersoon waar ze vanuit een asielzoekerscentrum naar toe is gereisd. Ze zoekt hulp met haar aanvraag voor een verblijfsvergunning. Maar Nassim doet niet open en is binnen bezig met zijn flat leeg te ruimen. Aan weerskanten van dezelfde deur ontvouwen zich situaties waarin de verschillen tussen de twee -allebei afkomstig uit Iran- tot het onmogelijke worden vergroot. Terloops doemen grotere thema’s op die via de taal, maar ook door reacties en handelingen worden opgeroepen. Nassim is niet de persoon waar Roya naar op zoek was. Praat hij zich aan de hand van Roya’s vragen onder zijn wanhoop uit? Terwijl Roya vastbesloten blijft om in Nederland te blijven. En nooit meer terug te willen naar het land waar ze opgroeide? Dialoog, fraai licht en verzorgde maar wisselende kadrering van de (enige) locatie blijft voor en achter de deur spanning oproepen. Die ook veel vertelt over de twee karakters. Met enkele snelle flashbacks wordt soms extra context gegeven. Terwijl aan de achtergrond en heel ergens anders- ook nog andere dingen meespelen die het verloop van de film bepalen. In een overdachte montage die niet traag aanvoelt, maar tijd laat om verschillende thema’s te laten inwerken. Een in alle opzichten verzorgde film met een niet al te eenduidig slot, en in passende lengte. Slechts een paar beelden zijn niet direct te verklaren, maar dat stoort nergens.

02-05-23 FHB filmclub NO DOGS OR ITALIANS ALLOWED
Mijn waardering XXXX uit 5 - 8,7 uit 10
Even bijzonder als fraai vormgegeven familie-epos over drie generaties Italianen, goeddeels in de eerste helft van de vorige eeuw. Een prachtig scenario van de maker rond zijn eigen familie, volledig uitgevoerd in ambachtelijke stopmotion. En dat in een vrolijk gestileerd decor, opgebouwd uit alleen maar herkenbare materialen en voorwerpen. Dat geldt ook voor de personages die nauwelijks als karakter worden neergezet. Maar soms wel de gang van zaken beïnvloeden met een observatie of mening die ze in voice over wordt meegegeven. Op een aantal momenten komt de Italiaanse geschiedenis om de hoek kijken. Voor, in en na de tweede wereldoorlog en dat grotendeels vanuit het piepkleine bergdorp ten noord westen van Turijn. De grensstreek tussen Italië, Frankrijk en Zwitserland. De andere kant van dezelfde berg is een ander land. In veel ontwikkeling daarvan spelen Italianen een bepalende rol. Het waren er dan ook veel. Eerst als naïeve en daarom uitgebuite dwangarbeiders aan omvangrijke bergprojecten. Maar gaandeweg ook praktijkbewuste uitvinders met simpele oplossingen voor eenvoudige zaken. Zoals bijvoorbeeld de zakdoek om je neus af te vegen. En dat allemaal tijdens ontwikkelingen waainr de internationale wereldpolitiek ook nog eens de regio binnensluipt. Een wilde, maar coherente verzameling scenes, ontleend aan de herinneringen van de grootmoeder die als vrouw ook een ontwikkeling doormaakte. Tegen veel regels in kent het scenario nauwelijks conflict. Wel barst het van de rake visuele observaties en terugkerende subtiele beeldgrapjes als briljant montagemoment. Zelfs in spannende momenten blijft de sfeer luchthartig. Vannaf het eerste beeld ademt de film de ambachtelijkheid waarmee alles in iedere scene is gemaakt. En op juiste plaats, tempo en toon in de film terecht is gekomen. Het geheel is een uiterst plezierige kijkervaring van 70 minuten waarin onwaarschijnlijk veel te beleven valt.

02-05-23 FHB sneak METRONOM
Middelmatige en trage film over een groep jongeren in het Boekarest van 1972. Vanuit de oppermachtige communistische partij in Roemenië was Nicolai Ceaușescu al een paar jaar absolute dictator aan het worden. Narcisme, corruptie, en elkaar in de weg lopende geheime diensten hielden de bevolking in een ijzeren greep. Contact met en reizen naar het buitenland was voorbehouden aan een trouwe elite. Jongeren hadden nauwelijks keuze. Stiekem richten ze zich op nieuwe en hoopvolle muziek uit Amerika die een uur in de week op radio kon horen. Als enig alternatief voor alle propagandistische pseudorock van eigen bodem. In een plat scenario wordt het psychologisch staatsgeweld geschetst rond een aantal scholieren in hun eindexamen jaar. Jongens en meisjes met aspiraties waar ze niets mee op kunnen. In de eerste lange scene hebben Ana en Sorin met elkaar afgesproken bij het monstrueuze herinneringsmonument aan de tweede wereldoorlog. Een ontmoetingsplek voor jongeren in het centrum van de stad. Ondanks hun verliefdheid is het onderling ongemak bijna voelbaar. De tijd die de film daarvoor neemt roept vagen op. Is Ana zwanger?, of niet?, wil Sorin het uitmaken?, of Ana? Of is het een geheim afscheid? Zullen ze vanavond elkaar weer zien op een samenkomst over muziek? Wat volgt is aan elkaar geplakt toneel. In chronologische volgorde wordt in veel te lange scenes het feestje en het verdere verloop weergegeven. Hooguit adequaat in beeld gebracht, met net iets beter acteerwerk van de belangrijkste personages. Het draait allemaal uit op een obligaat onthutsende film over volwassen worden in een uitgekiend politiek systeem dat geen middel onbenut laat om systematisch en overal achterdocht te organiseren. En wat uiteindelijk in generaties lijkt voort te woekeren. Een bange constatering die als wankel slot van de film aan de toeschouwer wordt overgelaten.
Mijn waardering XXX uit 5 - 6 uit 10