Recensie 'Koning van Katoren'

De verfilming van het klassiek Nederlandse jeugdboek Koning van Katoren van Jan Terlouw (1971) is een geslaagd project geworden van spectaculaire, on-Nederlandse proporties binnen de wereld van jeugdfilms. Behalve heerlijk kunnen opgaan in de fantasiewereld van het land Katoren zit er een dubbele laag in de film die ook voor volwassenen zeer vermakelijk en interessant is om naar te kijken.

Na Oorlogswinter (2008) en Briefgeheim (2010) is Koning van Katoren het derde boek dat verfilmd is van schrijver en oud-politicus Jan Terlouw. Regisseur Ben Sombogaart mocht dit ambitieuze project, dat 5 miljoen kostte, voor zijn rekening nemen. Sombogaart heeft al vele bijzondere kinderfilms op zijn rekening staan (Het zakmes, Kruistocht in spijkerbroek, Abeltje en Pluk van de Petteflat), maar met het verfilmen van Koning van Katoren heeft hij zichzelf overtroffen. Door middel van een moderne herschrijving van het verhaal heeft hij het boek omgezet naar een film voor het hedendaagse publiek. Mooie sprookjesachtige beelden zijn onder andere opgenomen in Rome. Met natuurlijk aandoend, maar niet-alledaags camerawerk en veel oog voor de sets tovert de regisseur precies de juiste sfeer op het scherm om ons direct onder te dompelen in de wereld van Stach en de bijzondere inwoners van Katoren.

De Koning

Het verhaal begint als de oude vrolijke en geliefde Koning van Katoren overlijdt. Diezelfde nacht wordt Stach (Mingus Dagelet) geboren die 17 jaar later de vraag durft te stellen die niemand meer durfde te vragen, namelijk: wat moet iemand doen om Koning van Katoren te worden? Het land is al die jaren geregeerd door zes corrupte ministers die hun macht liever niet willen afstaan aan een nieuwe koning en daarom verzinnen ze vijf onmogelijke opdrachten voor Stach om te volbrengen. De opdrachten worden steeds spannender en gevaarlijker. Deze worden op de voet gevolgd door de ambitieuze journalistiek studente Kim (Abbey Hoes), die verslag doet van zijn avonturen en tegelijkertijd in opdracht van de ministers de Wannabee-Koning probeert te dwarsbomen.

Nieuw talent

Stach wordt gespeeld door Mingus Dagelet (Vrijland, Overspel) die de perfecte combinatie neerzet van daadkracht en charme waar jongens zich graag aan spiegelen en meisjes bij zullen wegdromen. Waarschijnlijk zullen we van dit talent wel meer gaan horen in volwassen speelfilms. Zijn tegenspeelster is de mooie en sterke Abbey Hoes, die haar talent al eerder bewees in onder meer Feuten en Tirza. De twee hebben vorige jaar al eens samen gespeeld in de film Razend naar het boek van Carry Slee en de chemie tussen hen beiden is overtuigend en voelbaar op het scherm.

Aangepast

Hoewel het boek meer dan veertig jaar geleden geschreven is, zijn de opdrachten en problemen die Stach op moet lossen nog steeds actueel. De dubbele bodem en symboliek maakt de film ook interessant om naar te kijken voor volwassenen. In het boek moet Stach acht opdrachten vervullen, maar voor de film is dit aangepast tot vijf hedendaagse maatschappelijke vraagstukken. Zo moet hij naar ‘Afzette-Rije’ om daar een gezondheidsprobleem op te lossen, hetgeen eigenlijk een sneer is naar de farmaceutische industrie en teveel voorschrijven van dure medicijnen. En moet hij in de stad ‘Mook’ een draak verslaan, die eigenlijk staat voor het kapitalisme en de bijbehorende milieuvervuiling. Het personage Kim is in plaats van een burgemeestersdochter in de film een journaliste geworden, die voortdurend gebruik maakt van diverse social media, waardoor het verhaal zich in de moderne tijd heeft verplaatst en de het samenvoegen van het volk tegen de regering zich samensmelt via een Facebookachtige ‘Project X’-oproep.

Koning van Katoren is een verfrissende film en een aanrader voor zowel jeugd als volwassenen. De combinatie en de chemie van de opkomende acteerbeloftes, samen met de spectaculaire fantasievolle avonturen in on-Nederlandse decors, zorgt voor onderhoudend en spannend kijkplezier.