Recensie 'Safe Haven'

Er lijkt geen jaar voorbij te gaan zonder een boekverfilming van Nicolas Sparks. Met Safe Haven (Lasse Hallström, 2013) stapt de auteur uit zijn comfortzone door een vleugje thriller aan het verhaal toe te voegen. Toch zorgt dit romantische drama er niet voor dat je op het puntje van je stoel terecht komt of met hartkloppingen toeleeft naar de over de top climax.

Men neme

De ingrediënten van Sparks' boekverfilmingen ontbreken niet. Men neme twee knappe mensen, in Safe Haven vertolkt door Julianne Hough (Rock of Ages), die Katie speelt, en Josh Duhamel (Transformers) die de rol van Alex voor zijn rekening neemt. Mix het verleden met het heden en zorg dat beiden de nodige ballast uit een vorige relatie met zich meedragen. Zo is Katie is weggevlucht van een plaats delict en is Alex een weduwnaar met twee kinderen. Laat dit alles zich afspelen in een idyllische setting in de vorm van een klein dorpje waar iedereen elkaar kent. Vandaar dat het verhaal zich afspeelt in North Carolina (waar overigens zoveel van Sparks' romans zich afspelen). Maar bovenal: laat ze verliefd worden op elkaar.

Chemie

Dit gebeurt, en de chemie tussen Hough en Duhamel blijft bij de kijker niet onopgemerkt. Vanaf de eerste blik in de lokale supermarkt die Alex runt tot de eerste zoen, zie je een glinstering in de ogen van beide acteurs. Helaas werkt het script de chemie in de weg door meer bekende 'Sparks-elementen' toe te voegen. Zo doet de date waarbij ze gaan kanoën en natregenen erg denken aan scènes in The Notebook en The Lucky One. Ook zijn er veel oneliners die de conversaties tussen het duo te 'picture perfect' maken. Zo zegt Katie: "I'm so scared." Waarop Alex antwoordt: "There’s no safer place for you than here with me." Maar natuurlijk.

Body

Hough speelt de rol van Katie aardig, zeker in de romantische scènes. Haar schrik- en angstmomenten zijn echter te geacteerd en doen overkomen alsof ze in een slechte horrorfilm zit. Duhamel speelt vaker rollen als deze en dat gaat hem bijzonder natuurlijk af. Regisseur Hallström maakte eerder Chocolat en weet dus hoe hij een opbloeiende liefde in beeld moet brengen. Hoewel de thriller-elementen dusdanig spannend zijn, blijft het bovenal een romantisch drama. Dat is jammer, want meer spanning had de film de nodige body gegeven die het nu mist.

Heerlijk voor Sparks-fans, te zoetsappig voor de rest

De ontknoping laat lang op zich wachten; met bijna twee uur is het een lange zit. Dat haalt het tempo uit Safe Haven. De film ziet er door de shots van de omgeving en de aantrekkelijke hoofdrolspelers goed uit. Het onvermijdelijke happy end blijft, ondanks de ongeloofwaardige bizarre twist aan het einde, voorspelbaar. Geen probleem, als je fan bent van het werk van Nicolas Sparks. Voor anderen is het script van dit soort boekverfilmingen uitgemolken.