Recensie 'The Killer'

Al in de titel-sequentie is het overduidelijk dat dit een David Fincher-film is. Het cameragebruik, de montage en die kenmerkende muziek van Trent Reznor en Atticus Ross; onderhand zijn vaste componisten. Het is zijn eerste thriller sinds Gone Girl (2014) en ook in deze film verkent hij weer de geest van een immoreel persoon.

De naamloze huurmoordenaar

De naamloze huurmoordenaar uit de titel wordt gespeeld door Michael Fassbender. Hij is uitmuntend in zijn werk en om zo goed te zijn, heeft hij zichzelf een aantal regels opgelegd. In een lange voice-over doet hij uit de doeken hoe hij zijn dagen slijt. We zien hem in een lege kamer in een pand dat uitkijkt op een hotel. Hij zit daar al dagen en wacht rustig op zijn doelwit. Ondertussen traint hij zijn lichaam, mijmert en filosofeert hij over het leven en gaat af en toe naar buiten om polshoogte te nemen. Als de man, het toekomstige slachtoffer, eindelijk gespot wordt, komt hij in actie. Met uiterste precisie gaat hij te werk. En toch mist en verkloot hij de aanslag. Hij weet te ontkomen, maar eenmaal gevlucht, komt hij erachter dat zijn vriendin op de Dominicaanse Republiek heeft moeten boeten voor zijn mislukking. Zo feilloos en genadeloos als hij normaal te werk gaat, gaat hij achter de opdrachtgevers aan. Ze zullen boeten.

Het wringt in het middenstuk

Het zal geen verrassing zijn dat Fincher dat met de nodige flair en stijl brengt, hij creëert spanning met een minimum aan actie maar als hij eenmaal losgaat, wordt ook dat element niet vergeten. Toch is dat hele middenstuk vergeleken bij het sterke begin en het einde ietwat teleurstellend. Met name omdat dat stuk toch draait om wraak en het thema wraak levert meestal geen interessante film op. Geen spanning en suspense die onder de huid gaat zitten of die de geest prikkelt. Wat dat betreft had Fincher beter in het hoofd van Fassbender kunnen blijven zitten. Wat wél intrigerend wordt gebracht, is dat ene moment van vertwijfeling waardoor de aanslag mislukt. Is deze nihilistische persoon misschien toch menselijker dan aanvankelijk gedacht?

The Killer (2023) is gebaseerd op de Franse stripreeks Le Tueur van schrijver Matz en kunstenaar Luc Jacamon. Andrew Kevin Walker schreef het scenario, dat ook het scenario voor Se7en (1995) schreef. De film is onderverdeeld in hoofdstukken en speelt zich allemaal af op verschillende plaatsen: Parijs, Dominicaanse Republiek, New Orleans, Florida, New York en Chicago.

En toch…

En toch, het vakmanschap van Fincher blijft ontegenzeggelijk overeind. Zijn kadrering en compositie in het camerawerk zijn verbluffend goed. De vechtscène halverwege de film met De Bruut (Sala Baker) voelt zo realistisch aan dat het zweet in je handen staat. Maar bovenal het acteerwerk van Fassbender als de emotieloze en kille huurmoordenaar is subliem. Het is zijn eerste rol na vier jaar afwezigheid. En vergeet ook niet de scène waarin hij recht tegenover The Expert (Tilda Swinton) zit en zij laat zien waarom zij ook alweer zo goed is. Na zijn uitstapje met het persoonlijke passieproject Mank is dit weer een echte Fincher-film die in de lijn van Se7en, Zodiac (2007), The Girl with the Dragon Tattoo (2011), Gone Girl en de serie Mindhunter (2017–2019) ligt. Het is misschien niet zijn allerbeste, maar ondanks kleine tekortkomingen toch een echt goede Fincher-film.