Recensie 'The Martian'

Een nieuwe film van een ondertussen stevig gevestigde naam in Hollywood. Ridley Scott komt met een film over ruimtereizen, isolatie en vindingrijkheid. Matt Damon vertolkt de hoofdrol in de nieuwe film. Een moeilijke hoofdrol want het karakter is het overgrote deel van de film in zijn eentje.

Tijdens een missie naar Mars moet een team van onderzoekers zich snel uit de voeten maken wanneer er een gigantische storm op komst is. De groep wordt overvallen door de intensiteit van de storm. Al het werk wordt stilgezet en iedereen moet zo snel mogelijk naar de HUD, een kleine raket die het team naar het schip brengt dat net buiten de atmosfeer van de planeet hangt. Onderweg naar de HUD wordt Mark Watney, vertolkt door Matt Damon (The Departed, The Bourne Trilogy), geraakt door een stuk vliegend puin dat door de storm wordt rond geblazen. Het team moet de zoektocht die volgt al snel stopzetten wanneer de storm zo intens wordt dat de HUD dreigt om te vallen. Damons personage wordt na het ongeluk dood geacht, niets is minder waar.

Dagboek

Mark Watney spendeert ongeveer twee uur van de film in zijn eentje. Omdat Damon in die tijd eigenlijk niemand heeft om mee te acteren is de kijker geheel op zijn acteerkunsten aangewezen. Gelukkig gebruiken de makers van de film een concept dat vaker wordt gebruikt bij films met mensen die (al dan niet figuurlijk) alleen zijn, een dagboek. Dit biedt zowel Watney als Damon een kans om te praten met iemand anders dan zichzelf. Voor Watney is het een manier om het gevoel van pure isolatie tegen te gaan. Voor Damon is het een manier om toch ergens tegenaan te acteren en te praten. Daarnaast is het dagboek voor de kijker een houvast in de chronologie.

Interstellar Martian

Mensen die vaker naar de film gaan was het waarschijnlijk al opgevallen: Damons rol in Interstellar doet verdacht veel denken aan de rol in The Martian. Hij blijft achter op een verlaten planeet waar hij moet zien te overleven. Tot zover zijn de rollen ongeveer hetzelfde. Het verschil zit hem in het personage. Waar Damons karakter in Interstellar een gestoord persoon was die zijn mede-astronauten in gevaar brengt is hij in The Martian een personage dat erg meeleeft met zijn crew en die hen niet in gevaar wil brengen. Misschien was hij uiteindelijk wel zijn karakter geworden uit Interstellar als er maar genoeg tijd aan hem voorbij was gegaan.

Realisme

Een groot deel van het NASA-team lijkt af en toe meer voor het comic relief te zorgen dan serieuze rol in de reddingsmissie. En dat is ook gelijk de insteek van deze film. Waar veel ruimtefilms kiezen voor de filosofische kant of de psychologische kant kiezen de makers hier voor humorvolle slimme karakters. Het is zeker geen komedie, maar in plaats van dat de kijker een preek krijgt wordt het publiek hier een realistisch beeld voorgeschoteld hoe het zou kunnen zijn om in je eentje op Mars te zijn. Er hoeft niet gefilosofeerd te worden over de ruimte, andere planeten en onze reis daarheen. Wij zijn er al bijna. Er werd hier gegaan voor realisme en humor, een geslaagd concept.