Recensie 'D'Ardennen'

D’Ardennen beleefde afgelopen jaar zijn wereldpremière tijdens het filmfestival van Toronto (TIFF) en was ook de openingsfilm van het filmfestival van Gent. Debuterend regisseur Robin Pront trekt alle registers open in deze enerverende misdaadfilm in de traditie van films als A Simple Plan, Goodfellas en Animal Kingdom en zet hiermee zijn naam definitief op de kaart.

Een brutale inbraak gaat hopeloos fout. Dave (Jeroen Perceval), een van de twee overvallers, moet zijn broer Kenneth (Kevin Janssens) noodgedwongen achterlaten. Vier jaar later komt Kenneth vrij en is er veel veranderd. Dave heeft zijn leven op de rails gekregen en probeert zijn broer waar mogelijk te helpen, maar ziet met lede ogen aan hoe Kenneth als een ongeleid projectiel zijn ex-vriendin Sylvie (Veerle Baetens) voor zich terug probeert te winnen.

Van toneelstuk naar film

Het is misschien goed om te weten dat D’Ardennen oorspronkelijk een toneelstuk was van Jeroen Perceval, die in de film de rol van Danny op zich neemt. Perceval had zeker geen plannen om zijn toneelstuk te bewerken tot een film, maar het stuk sloeg aan bij het publiek. Toen Michael R. Roskam en producent Bart van Langendonck (Rundskop) zich enthousiast toonden over het verhaal, en de eventuele toezegging van Matthias Schoenaerts (Rundskop) zich aandiende, werden de plannen serieuzer. Het hele project nam meer tijd in beslag dan gedacht en de carrière van Schoenaerts nam zo’n internationale vlucht dat hij de hoofdrol niet langer kon aannemen. Robin Pront diende zich aan als regisseur en had alleen nog maar twee korte films gedraaid. Toch had Perceval genoeg vertrouwen in hem om hem de film te laten regisseren.

Antwerps dialect en authenticiteit

D’Ardennen is gesitueerd in Antwerpen – waar overigens in de hele film met Antwerps dialect gesproken wordt – in een milieu waar criminaliteit eerder regel dan uitzondering is. Zo ook voor de broers Danny en Kenneth. Vanaf de eerste minuut word je door regisseur Pront het verhaal in getrokken. Snelle montage en een pompende soundtrack van Bonzai tracks (een Belgisch platenlabel van dancemuziek uit de jaren 90) doen je beseffen dat dit wel eens een heel goede film kan gaan worden. De focus ligt vooral op de twee broers. Dave, de ietwat introverte van de twee die vooral op het rechte pad wil blijven, wordt uitstekend vertolkt door Perceval. Kenneth, de extraverte en hyper-opgefokte andere broer is zowaar een nog grotere acteerprestatie van Kevin Janssens, want je voelt en ziet dat hij op een gegeven moment door kan slaan. De rol van Veerle Beatens als de love interest in het verhaal en de rol van Viviane de Muynck als de moeder van de twee broers mogen echter niet onvermeld blijven.

Opbouwende spanning en twist

Regisseur Pront heeft veel oog voor karakterontwikkeling zonder dat dit ten koste gaat van het tempo van het verhaal. Hij gebruikt fraai camerawerk en dankzij Perceval kan hij zich ook nog bedienen van pittige dialogen die de film nog meer karakter geven. Zoals de titel doet vermoeden speelt de climax van de film zich af in de Ardennen. Juist in die omgeving van dichte bebossing, uitgestrekte landschappen en donkere wolken komt de duistere apotheose met twist keihard binnen en verlaat je stil maar verwonderd de zaal.