Recensie 'How to Have Sex'

De pas dertigjarige regisseur Molly Manning Walker komt met de film How to Have Sex (2023), die uiterst actueel is, in een tijd waarin #MeToo en grensoverschrijdend gedrag aan de orde van de dag zijn. Ook in de belevingswereld van jongeren is dat een feit en juist deze groep is extra kwetsbaar.

Feesten en seks

Tara (Mia McKenna-Bruce) gaat met haar twee beste vriendinnen, Skye en Em, eens goed de bloemetjes buiten zetten in Malia, Griekenland. Het doel is duidelijk: hard feesten en seks hebben. We worden direct meegesleurd in het feestgedruis en het nachtleven. De grote hoeveelheden drank die er ingaan, gaan er net zo hard weer uit. Er wordt gelachen, ze liggen op de grond: "Ik wil niet als maagd sterven", lacht Tara als ze dronken op een Grieks wandelpad ligt. Haar vriendinnen hebben al seks gehad maar Tara niet. De druk is groot, het verlangen misschien nog wel groter.

Als ze de volgende ochtend bijkomt van een immense kater, komt Tara Badger (Shaun Thomas) tegen die haar aanspreekt. Hij nodigt de meiden bij hen uit. Niet veel later staan ze in zijn appartement, te feesten en te drinken. Ze valt voor de wat onbeholpen Badger maar ze komt ook in het vizier van Paddy (Samuel Bottomley), de meer zelfverzekerde beste vriend van Badger.

Korte film

Manning Walker baseert haar film op een gebeurtenis die ze zelf heeft meegemaakt. Ze maakte daar al eerder de korte film Good Thanks, You? (2020) over die binnenkort ook op Mubi te zien is. In deze film werkt ze dat thema uit tot een speelfilm. En hoe? Manning Walker spreekt de taal van de jongeren en overtuigt en onderwijst ons, zonder een moraliserende vinger op te steken. Over hoe dun de scheidslijn tussen instemming en grensoverschrijdend gedrag eigenlijk is, en dat instemming niet altijd betekent dat je toch over een grens kan gaan. Ze laat het geloofwaardig en subtiel zien. Maar wie alle eer toekomt, is de hoofdrol van de zesentwintigjarige McKenna-Bruce. Met haar jonge verschijning en dito gezicht is ze volledig geloofwaardig als zestienjarige. Tara is - zo leren we gedurende de film - een onzeker en timide meisje dat beter verdient. Als kijker hoop je dat ze een eerste geweldige ervaring zal hebben en laat dat dan maar met de net zo onzekere en eigenlijk goede jongen Badger zijn.

Helaas voor Tara valt ze in de handen van Paddy, die niets om haar en haar gevoelens geeft. Alle emoties en onzekerheden zijn zo goed van het gezicht van Tara af te lezen. Haar onzekerheid die ze steeds maar weer verbloemt door meer te drinken en te feesten. Haar onzekerheid als ze even buiten de groep dreigt te vallen. Haar gezicht, het besef als ze ziet dat Badger op het podium door een stel meiden wordt afgezogen in de vorm van een stout spelletje. Opgehitst en aangemoedigd door de plaatselijke entertainers. Het besef dat haar eerste keer op een groot fiasco is uitgelopen. Iets wat haar wellicht beschadigd heeft en een trauma kan veroorzaken.

Manning Walker weet er een sterke, gebalanceerde film van te maken die de taal van de jeugd spreekt. Voor deze groep is de film gemaakt maar zelfs voor volwassenen is de film relevant en valt op wat een ontzettend getalenteerde regisseur Manning Walker is en hoe getalenteerd McKenna-Bruce is. Een must-see film.