Recensie 'Three Generations'

Een lesbo, een alleenstaande moeder en een transgender wonen onder een dak. Het klinkt als het begin van een flauwe mop, maar dit is de opzet van de film Three Generations. De nieuwe film van Britse regisseur Gaby Dellal (BAFTA-winnaar On a Clear Day) toont drie generaties die leren om te gaan met de transitie van een tiener. En dat is niet altijd even makkelijk.

Three Generations vertelt het verhaal van een tiener die op het punt staat om hormoontherapie te starten. Ray (Elle Fanning, Maleficent) is geboren als Ramona, maar weet al van kinds af aan dat hij eigenlijk een jongen is. De film begint met de belofte van de lichamelijke transitie, maar hier ontstaat het conflict: beide ouders moeten het doktersformulier ondertekenen. Grootmoeder Dolly, een vrijgevochten lesbienne uit de tijd van de seksuele revolutie, kan de keuze van haar klein-"dochter" echter niet accepteren. Moeder Maggie (Naomi Watts, Birdman) heeft haar kind altijd gesteund, maar worstelt met het onomkeerbare verlies van haar dochter. Rays vader is nooit in beeld geweest, nu hangt alles af van zijn handtekening.

Goede representatie

Transgenderpersonages komen steeds vaker voor in mainstream media en Hollywood blijft hier niet achter. Het blijft echter een zeer gevoelig onderwerp. In Three Generations wordt de transcommunity echter goed gerepresenteerd. Dellal heeft volop research gedaan en heeft ontzettend veel transtieners en hun families gesproken. Daarnaast werkte een adviseur van GLAAD, de Gay and Lesbian Alliance Against Defamation die toezicht houdt op de representatie van de LGBQTA-community (Lesbian, Gay, Bisexual, Queer, Transgender, Asexual) in de media, nauw samen met de cast en crew. Samen probeerden zij een zo realistisch en authentiek mogelijk beeld neer te zetten van de ervaring van transjongeren.

Uitmuntend acteerwerk

Fanning speelt haar personage zeer overtuigend, met de vereiste tienerdrama, woede en onmacht, toegepast op de situaties die relevant zijn voor iemand die een constante worsteling doormaakt met betrekking tot zijn identiteit. Watts roept veel sympathie op voor moeder Maggies innerlijke strijd. Ze heeft het er ontzettend moeilijk mee dat ze haar dochter verliest, maar wil Ray tegelijkertijd laten voelen dat ze hem steunt, liefheeft en trots op hem is. Ondanks haar eigen twijfels blijft ze de keuze van haar kind verdedigen.

Susan Sarandon (Thelma and Louise) heeft een glansrol als oma Dolly. Als zeer liberale lesbische voorvechter van vrouwenrechten lijkt haar steun aan Ray een gegeven. Niets is echter minder waar. Ze weigert Ray aan te spreken met mannelijke voornaamwoorden en noemt de lichamelijke transitie verminking. Met haar gevatte bemoeizuchtigheid zorgt Dolly voor een komische noot in de film. Ook zij leert uiteindelijk de situatie te accepteren. Er verandert namelijk niets wezenlijks aan de persoon van wie ze houdt.

Hartverwarmende drama-com

Er zijn altijd punten van kritiek. De privileges die spelen bij iemand van de blanke, intellectuele, hoge middenklasse zijn daar een van en ook is er regelmatig meer tell, dan show. Deze kritiekpuntjes zijn echter verwaarloosbaar. Het acteerwerk is overtuigend en creëert de juiste emoties, de jazzy muziek zet de toon, de set reflecteert de personages en hun stemmingen en Rays vlogs over zijn transitie maken het onderwerp begrijpelijk en van deze tijd. Al met al is Three Generations een hartverwarmende en ontroerende dramatische komedie over familie en onvoorwaardelijke liefde.