Recensie 'The Peanut Butter Falcon'

"Voor iemand met downsyndroom is de kans klein dat hij ooit een hoofdrol zal vervullen in een film." Zo luidde het antwoord van Michael Schwarz en Tyler Nilson toen Zack Gottsagen aan hen vertelde dat hij een filmster wilde worden. "Maar waarom maken júllie niet zo'n film, met mij in de hoofdrol?" wierp Gottsagen tegen. Het resultaat is The Peanut Butter Falcon.

Zak (Zack Gottsagen) is een jongen van tweeëntwintig jaar met het syndroom van Down. Hij woont in een verpleegtehuis, waar vrijwilligster Eleanor (Dakota Johnson) hem de zorg biedt die hij nodig heeft. Haar schrik is groot wanneer ze op een ochtend ziet dat Zak weg is. Hij is ontsnapt om zijn droom om professioneel worstelaar te worden na te jagen. Op weg naar The Salt Water Redneck, zijn grote worstel-idool, kruist Zak's pad dat van een andere man op de vlucht: Tyler (Shia LaBeouf). Een avontuur à la Huckleberry Finn ontvouwt zich, waarin Tyler de rol van Zak's vrijheidslievende levenscoach op zich neemt. En zoals dat hoort in een feelgoodfilm, worden de bloemetjes flink buiten gezet.

Innemend acteerwerk

Acteur Shia LaBeouf haalde de afgelopen jaren meermaals de nieuwskoppen met losbandige en tegendraadse acties. De rol van nonchalante vrijbuiter Tyler is hem dan ook op het lijf geschreven. LaBeouf portretteert hem als een stugge, nuchtere visser die aanvankelijk weinig met Zak te maken wil hebben. Hij ontdooit echter wanneer hij de mooie Eleanor ziet, en besluit Zak – de schakel tussen hem en zijn liefde – zonder haar medeweten op sleeptouw te nemen. Dat ontdooien voltrekt zich zo snel dat er eerder sprake is van karakter-kentering, dan van karakterontwikkeling. Dit neemt niet weg dat het acteerwerk wél geloofwaardig is. Tyler zet met Zak vol energie de boel op stelten, en is zijn steun bij moeilijke momenten. Die rol zet LaBeouf zo innemend neer, dat met dit werk zijn reputatie misschien ook wel een ommezwaai zal maken.

Chemie

De heiige landschappen van North Carolina, moddervegen op de kleding en fijngeknepen ogen tegen de zon. Op de achtergrond het getokkel van countrygitaar en het knarsen van voetstappen in het zand. Het decor van The Peanut Butter Falcon is zo puur als de chemie tussen Zak en Tyler. Die vindt haar oorsprong in de band tussen Gottsagen en LaBeouf, die werd opgebouwd achter de schermen. "I have a real cynical gene in me, but Zack has a softening effect on me", vertelt LaBeouf in een interview. En dat is precies wat de film tot een succes maakt. Zak is een karakter met een eigenwijze kijk op het leven, en een in en in goed hart. Met zijn onschuldige, soms kinderlijke opmerkingen vertedert hij je. In die mate, dat het niet uitmaakt dat de grappen je niet van je stoel doen rollen van het lachen. Of dat het plot eigenlijk vrij weinig om het lijf heeft. De kracht van deze film zit in acteur Zack Gottsagen, die de boodschap van The Peanut Butter Falcon toch maar mooi bewijst: je kunt je dromen altijd waarmaken, óók als je het syndroom van Down hebt.