Recensie 'Shang-Chi and the Legend of the Ten Rings'

Na het samenkomen van alle Avengers en helden in Avengers: Endgame (2019), is het nu beurt aan een nieuwe reeks helden die de aarde moeten beschermen. Marvel stelt ons voor aan Shang-Chi, een geweldige vechter met een voorliefde voor karaoke.

Shang-Chi (die in de VS door het leven gaat als Shaun), is de zoon van een machtige man en een krachtige vrouw. Zijn vader heeft echter duidelijke plannen voor hem: hij leidt hem op tot een onverslaanbare vechter. Maar Shang-Chi ziet het schurkenleven toch niet zitten en besluit te vluchten naar Amerika. Hier raakt hij bevriend met Katy (Awkwafina) en bouwt hij een nieuw leven op. Shang-Chi wordt echter teruggehaald naar zijn roots als een groep moordenaars op de stoep staat om zijn ketting te stelen. "Wie ben jij?" vraagt Katy als ze Shang-Chi de ene na de andere vijand ziet verslaan.

De Ten Rings in de titel verwijst naar een criminele organisatie die teruggaat tot de eerste Iron Man-film. Nadat een neppe Mandarin werd gevangen in Iron Man 3 (2013), zullen we nu te maken krijgen met de echte Ten Rings en zijn leider Wenwu, gespeeld door Tony Leung. Daarnaast verwijst de Ten Rings ook naar de tien ringen die Wenwu draagt.

Visueel sterk en goede gevechten

Waar deze nieuwe Marvel-film in uitblinkt is – naast de gechoreografeerde gevechten die ons doen denken aan Jackie Chan en Bruce Lee – het hoge kijkgenot vanwege het prachtige visuele spektakel dat zich voltrekt. Niet alleen worden de gevechten vanuit goede hoeken weergegeven, ook de kleuren en de bewegingen – gepaard met een passend muziekje – passen goed bij elkaar. Vooral als Ta Lo in beeld komt, waar Shang-Chi's moeder vandaan komt, bereikt de film een visueel hoogstandje. Als je de kans krijgt, is het zeker de moeite waard om deze film in IMAX 3D te bekijken.

Vermakelijk, maar met kleine minpuntjes

Helaas is de film niet al te vernieuwend. Na een reeks grappen zoals we die kennen van een Marvel-film, belandt Shang-Chi ook nog eens in een magische maatschappij dat is afgesloten voor de rest van de wereld, waar ze wapens en kleding maken van drakenschubben; het sterkste materiaal dat er is. Klinkt dit bekend? Ook in Black Panther (2018), een film die vooruitstrevend was voor de donkere gemeenschap, zagen we dit recept. Desondanks is het deel van de film dat zich afspeelt in deze afgesloten maatschappij het sterkst. Dit is waar Shang-Chi pas echt laat zien wat hij te bieden heeft in een wereld van goden en bovennatuurlijke schurken.

Daarnaast bleven bepaalde motivaties van personages soms uit en werd het verwarrend toen Katy als een gelijke van Shang-Chi meevocht in de grote eindstrijd, in plaats van slechts zijn sidekick te zijn. Ook had de film nog wat dieper in de geschiedenis en de kunst van de tien ringen mogen gaan. Wat kunnen ze nou precies? Waar komen ze vandaan? Gelukkig is de after-credits-scène een opzet naar meer op dit gebied.

Al met al weet Shang-Chi and the Legend of the Ten Rings (2021) de kijker te vermaken en neemt de film ons mee op een visuele reis langs een magische legende, gepaard met een komisch randje. Op de acteerprestaties is niks aan te merken en dit belooft veel goeds voor de carrière van Simu Liu.