Recensie 'The Boy'

Hoewel de start van de film een déjà vu veroorzaakt naar klassiekers als Chucky, The Amityville Horror en andere films met spookhuizen en poppen, verrast regisseur William Brent Bell de kijker met een zeer nieuw verhaal. Zijn vijfde film regisseerde hij in samenwerking met Stacey Menear als scenarioschrijfster. Een geslaagde en verrassende productie in de vorm van The Boy.

De poppen aan het dansen

Het verhaal begint wanneer nanny Greta (Lauren Cohan) het bospad oprijdt richting de plek waar ze de komende maanden zal gaan babysitten. In de verte doemt een groot landhuis op. Onmiddellijk wordt een onheilspellend gevoel opgeroepen als er niemand thuis blijkt te zijn en ze door grocery boy Malcolm (Rupert Evans) geboden wordt om even te wachten. Wanneer ze door de ouders van het gezin voorgesteld wordt aan hun kind blijkt dit jongetje een pop te zijn. Wat een uit de hand gelopen grap lijkt, ontspoort in vreemde gebeurtenissen wanneer de ouders een tijdje van huis zijn. De opvoeding van het porseleinen jongetje, Brahms genaamd, is vastgelegd in regels. Wanneer Marie genoeg van het spel heeft en de regels niet meer opvolgt, zijn poppen (letterlijk) aan het dansen.

Bondgenoot

Malcolms band met Greta wordt hechter en hij steunt haar dan ook in het conflict waar ze later in de film in terecht komt. Waar in klassieke thrillers en horrorfilms de hoofdpersoon vaak niet geloofd wordt of alleen komt te staan, pakt Bell het hier anders aan. De nanny en haar bondgenoot vormen een sterk duo en dit geeft de ijzige film wat warmte. Wat verwarring veroorzaakt is dat Greta een sterke band met de pop lijkt op te bouwen, terwijl hij juist angst aanjaagt. Hier wordt later in de film een pijnlijke verklaring voor gegeven. Ook is het lang onduidelijk waardoor de pop aangestuurd wordt. Is het magie, een vloek of een geest? Juist dit dilemma maakt dat de film je in zijn greep houdt. Hoewel de slotscènes een wat sterke plotwisseling vormen, maakt dat het einde niet minder weerzinwekkend.

Toevoeging aan bestaande scala aan horrorfilms

Chapeau voor het beeldgebruik en de special effects waardoor de kijker meegetrokken wordt in het verhaal. De prachtige omgeving waar gefilmd is geeft het landhuis extra dimensie en versterkt het afgelegen, van de ‘echte wereld’ onttrokken, gevoel. Cohan speelt een sterke rol als onschuldig doch krachtig personage en dat is een prestatie gezien het feit dat dit haar eerste rol in een thriller is. Van schools girl-next-door-type promoveert ze in één klap naar serieuze hoofdrolspeelster. Bell kiest na zijn vorige films weer voor het bovennatuurlijke horrorgenre en hij bewijst opnieuw dat dit zijn specialiteit is. Zoals we van hem gewend zijn, een film met een realistische en eigenaardig verhaallijn. The Boy: een bovennatuurlijke horrorfilm die wel degelijk wat toe te voegen heeft in het bestaande scala aan horrorfilms.