Recensie 'Men & Chicken'

Tien jaar na de laatste film van Oscarwinnende regisseur Anders Thomas Jensen komt Men & Chicken. Net als diens voorganger Adam’s Apples (2005) doet Men & Chicken het erg goed op het festivalcircuit en dat is geen verrassing, want Jensens werk bevindt zich niet bepaald op conventioneel terrein.

Familie in onverwachte hoek

Na een sterfbedbekentenis van hun vader ontdekken broers Elias (Mads Mikkelsen) en Gabriel (David Dencik) dat ze geadopteerd zijn. De twee reizen naar het afgelegen eilandje Ork op zoek naar hun biologische vader die daar in het sanatorium zou verblijven, en ontdekken ter plekke dat ze er op de koop toe drie broers bij krijgen: het vreemde trio Franz (Søren Malling), Josef (Nicolas Bro) en Gregor (Nikolaj Lie Kaas). De prettig gestoorde Elias ziet het curieuze stel wel zitten, maar Gabriel houdt de boot af. Op een hazenlip na heeft hij niets gemeen met deze mannen, en ziet liever zijn vragen over hun afkomst beantwoord.

Genreloze stijl

Hoewel dit pas zijn vierde speelfilm is, is regisseur Jensen een waar begrip geworden. De autodidact won in 1999 een Oscar voor zijn korte film Valgaften en schreef sindsdien al meer dan vijfentwintig films in verscheidene genres. Jensen staat bekend om de duistere humor en kinderachtige, gewelddadige mannen die zijn films bevolken. Naar eigen zeggen is het doel van de Deen om een tijdloos, locatieloos universum te creëren waarin de verhalen die hij vertelt door verschillende genres heen kunnen vloeien. Dit verklaart de fluctuerende toon van Men & Chicken, die zowel komische als horrorelementen bevat met alles verpakt in een bizar feelgoodverhaal. Het doet denken aan de stijl van Nederlandse regisseur Alex van Warmerdam, die zich ook niet gemakkelijk in hokjes laat plaatsen. En zoals tevens bij Van Warmerdam veelal het geval is, worden de hoofdrollen in Men & Chicken voornamelijk vertolkt door acteurs met wie Jensen eerder een samenwerking aanging, te weten Lie Kaas, Bro en natuurlijk Mikkelsen, die tot nu toe in elke Jensen speelde.

Gestoorde achtbaan

Vanaf de thereminische openingsmuziek wordt erin gehamerd dat deze film niet je standaard kijkervaring is. De soundtrack kan het beste worden omschreven als de orkestrale versie van een kermisattractie, en dat sluit goed aan bij de gestoorde achtbaan waarin deze film je meeneemt. Het acteurskwintet zet een waarachtige prestatie neer die het bijzonder genoeg geheel geloofwaardig maakt dat de broers elkaar de hersens in kunnen slaan over de verdeling van het dinerservies, en tegelijkertijd bloedserieuze kritiek kunnen geven op de Bijbel en uit de encyclopedie lezen voor het slapengaan. Hun instabiliteit leidt tot zulk onvoorspelbaar gedrag dat je je als kijker beter kan overgeven en je mee laten voeren in de rit.

Absurd maar ontwapenend familierelaas

Het trio onontdekte broers balanceert gevaarlijk op het randje tussen excentriekelingen in zonderlingen die rijp zijn voor het gesticht - waar ze eigenlijk al wonen. De komst van Elias en Gabriel werkt als katalysator voor de positie van de mannen op het eiland, maar dwingt ze ook hun beeld van zichzelf te herevalueren. Hoewel de film bij vlagen hilarische slapstick bevat, heeft het absoluut ook serieuze momenten waarin met name Mikkelsen ontwapenend kwetsbaar is. Want ondanks de absurditeit die regelmatig de boventoon voert, is het volstrekt duidelijk dat Men & Chicken bovenal het familierelaas omschrijft van vijf broers en hun pogingen tot gezinsgeluk.