Recensie 'Tegendraads'

Er zullen maar weinig mensen zijn die van de spaghetti-rellen gehoord hebben. Toch vonden deze plaats in 1961 in Twente, toen grote groepen Italianen als gastarbeiders naar het oosten van het land kwamen om te werken. Dat leidde tot spanningen tussen de 'Tukkers' en de 'Spaghettivreters'. Ook zouden de knappe Italianen de Twentse meisjes het hoofd op hol brengen. Producent Johan Nijenhuis en regisseur Ben Sombogaart gebruiken dat gegeven om van Tegendraads (2024) een historische en romantische film van te maken.

Vrijgevochten Twentse

Johanna (Emma Josten) is een vrijgevochten Twentse die vrij conventioneel en gelovig wordt opgevoed. Als textielconcern Brinks (Brinkman) als eerste in Nederland gastarbeiders naar Nederland haalt om daar in de textielindustrie te gaan werken, verandert er veel in het dorp en in Emma. Ze raakt al snel in de ban van de knappe Italiaan Francesco (Mehdi Meskar) terwijl ze al een vriendje heeft. Geïnspireerd door een model (Holly Mae Brood) droomt ze ervan om toegelaten te worden tot de modeacademie. Ze wordt echter door haar vader kortgehouden. Ze is er om te werken en te koken. Het staat ook al vast dat haar vriendje haar uiteindelijk ten huwelijk zal vragen. Johanna denkt daar heel anders over en vertrekt naar de grote stad om haar droom na te jagen.

De regisseur voor de klus

Regisseur Ben Sombogaart is wel bekend met historische films over Nederland. Denk maar aan films als Bride Flight (2008), De Storm (2009) en Knielen op een bed violen (2016). Het is hem wel toevertrouwd. Het scenario werd geschreven door Jacqueline Epskamp, die ook al een lange staat van dienst heeft met series als Divorce (2012–2016), Familie Kruys (2015– ) en Zwarte Tulp (2015–2016). Nijenhuis is de uitvoerend producent en vooral bekend van de romcoms. Toch maakte hij als regisseur al eerder het uitstekende De beentjes van Sint-Hildegard (2020). Die ook vooral overtuigde in het Twentse dialect. Dat is mede te danken aan het scenario dat deels door cabaretier Herman Finkers werd geschreven. In deze film is dat dialect een stuk minder overtuigend. Gelukkig is de cast uitstekend - met name Emma Josten - die we best meer willen zien en die de meeste mensen kennen van de serie Oogappels (2019– ). Het verhaal is mede door het uitstekende scenario meeslepend en geloofwaardig. De aankleding en de tijdgeest zijn ook goed gevangen. Met name de traditionele rol van de vrouw is goed getroffen en voelt in deze tijd van opkomend feminisme en onafhankelijkheid bijna als stuitend.

Tegendraads is een frisse en originele film maar ook een actuele film. Problemen met arbeidsmigranten en vluchtelingen zijn er nog steeds. Sombogaart weet dat meeslepend en spannend in beeld te krijgen. Met name de veldslag tussen de Italianen en de Tukkers tegen het einde van de film is adembenemend mooi in beeld gebracht en sleept je echt mee in de spanning tussen die groepen, die langzaam opborrelt en uiteindelijk hun kookpunt bereikt. Als je eens wat anders wil dan een romcom, dan is Tegendraads een goed alternatief.