Recensie 'Zomer in Frankrijk'

De zomer komt eraan, en dat betekent dat het tijd is voor een welverdiende vakantie. Zo denken de hoofdpersonen van Zomer in Frankrijk (2023) er ook over. Twee bevriende gezinnen, die toevallig ook buren zijn, verlaten hun Vinexwijk en rijden met opblaasbeesten, verveelde pubers en zonnebril op het hoofd naar het zuiden. Alle benodigdheden voor een paar onbezorgde weken zijn aanwezig (villa, check! Zwembad, check! Wijn, check!), maar dan slaat er onverwachts een nogal onhandige vonk over.

Het huwelijk van Luuk en Marie is allang niet meer zo spannend als het ooit was en ook de relatie van Walt en Lieke is redelijk in een sleur geraakt. Hier wordt eigenlijk niet over gesproken en zolang hun kinderen gelukkig zijn en ze gezellig met de buren op stap kunnen, is er eigenlijk niks ergs aan de hand. Totdat er, tijdens die eerste dagen in Frankrijk, opeens iets gebeurt tussen Marie en Walt. Zomaar in de supermarkt, bij de tomaten. Ze kussen, en weten meteen dat het daar niet bij zal blijven. Wat moeten ze aan hun partners vertellen? Wat moeten ze überhaupt met deze gevoelens?

De koppelstrategie

Verliefd worden op een ander terwijl je al een relatie hebt, is behoorlijk ingewikkeld. Voor Marie en Walt is de oplossing voor deze nieuwe situatie echter al snel duidelijk: ze zullen hun eigen partners aan elkaar moeten koppelen. Want dan gaat iedereen vreemd en is alles opgelost, toch? Een moreel nogal vreemde keuze, die prima past bij het luchtige, komische karakter van de film waarin niemand door regisseur Mark de Cloe met enig respect wordt neergezet. De twee gaan aan de slag met hun plan en wonderbaarlijk genoeg lijkt het te werken. Of wordt er ondertussen nog een ander plan uitgevoerd?

Platgeslagen bedoeling

De hoofdrollen in de film worden gespeeld door Fockeline Ouwerkerk, Tjebbo Gerritsma, Jan Kooijman en Jasmine Sendar. Het is voor niemand de eerste keer op het witte doek, maar zo lijkt het af en toe wel. De dialogen zijn gekunsteld, hebben erg lange pauzes, en van chemie tussen de acteurs is niet bepaald te spreken. De enige die het publiek een beetje meekrijgt, is Ouwerkerk met het enige gelaagde karakter in het verder vrij saaie, voorspelbare verhaal.

Braaf en preuts

Zomer In Frankrijk probeert iets gewaagds te doen met atypische relatievormen en alternatieve gezinsvormen, maar slaat volledig de plank mis. Het verhaal is zodanig versimpeld dat het, los van het thema, ook zeer geschikt is voor jonge kinderen. Alle basisemoties komen aan bod, kritische vragen blijven uit, alles komt aan het einde op zijn pootjes terecht. Bovendien is film extreem preuts, en dat is best knap als je zo'n potentieel sexy onderwerp aansnijdt. Die open relatie die redelijk verfrissend zou zijn in de Nederlandse filmwereld blijft uit. De film verzandt vrijwel meteen in een saaie heteroseksuele variant van seriële monogamie waarin eigenlijk alles hetzelfde blijft. Zomer in Frankrijk is goed voor de voorpret voor de aankomende zomervakantie, maar daar blijft het ook bij. Ik zou voor relatieadvies ergens anders aankloppen.