Recensie 'Greencard Warriors'

Mirian Kruishoop (Unter den Palmen) zag enkele jaren geleden Spaanstalige reclameborden voor de werving van het Amerikaanse leger in de East Side van Los Angeles. Ze leerde over illegaal verblijvende ouders wiens kinderen dienen in het Amerikaanse leger in ruil voor een Greencard. Zo ontstond Greencard Warriors (ook bekend als Crosstown).

We volgen de latinofamilie Garcia. Te midden van armoede en geweld probeert vader Jesus (Manny Perez) zijn gezin te onderhouden. Hij gelooft in de American dream, maar hun leven is allerminst een droom te noemen. Oudste zoon Beto bevindt zich op het verkeerde pad en wordt door zijn ouders de oorlog in Irak in gestuurd met de hoop op een verblijfsvergunning. Als Beto vertrokken is volgen we zijn jongere broertje Angel (Angel Amaral) die wordt lastiggevallen door de voormalige gang van Beto. Intussen groeit er een liefde tussen Angel en Jazmine (Paige Hurd). Deze liefde wordt door Jazmines vader verboden vanwege het verschil van afkomst. Als ze slecht nieuws krijgen over Beto, verandert het leven van Angel drastisch.

Spot de cameraman!

Het camerawerk verraadt een gebrek aan visie en is slordig. We zien veel wide shots die op zichzelf goed een sfeer weergeven, maar die absoluut niet kloppen met de scènes die volgen. Het licht verraadt de onjuiste tijdsprongen. De cameraman is meerdere malen te spotten in het raam waardoor wordt gefilmd. Dit haalt je direct uit de film.

Melodramatisch

Als Angel zichzelf opoffert in ruil voor de bescherming van zijn gezin, krijgt de film meer en meer melodramatische scènes die dramaturgisch niet te volgen zijn. Jazmine laat zich inwijden in de gang door middel van een groepsverkrachting. De makers die in deze scene de wreedheid van haar bestaan hadden kunnen laten zien, laten opnieuw kansen liggen.

Prachtig acteerwerk

Amaral is weinig overtuigend in de eerste scènes, maar laat gaandeweg een transformatie zien die indruk maakt. Zijn mimiek is veelzijdig en zijn emotie door subtiel spel vormgegeven. Vader Jesus brengt overmand door woede en verdriet een bezoek aan de mannen die Beto rekruteerden. Dit is de beste scène van de film, waarin Perez een prachtige acteerprestatie levert die tot onder je huid gaat. De acteurs doen hun best, maar het lijkt alsof ze de helft van de tijd geen idee hebben wat ze met het scenario moeten. En als een goede acteursregie dan uitblijft is het einde nabij.

Er staat weinig op het spel voor de karakters en ze maken te weinig ontwikkeling door. Er worden veel lijnen uitgezet van slecht tot niet geïntroduceerde karakters die abrupt worden afgekapt. Alsof de film plots ingekort is. Dit alles zorgt ervoor dat het aanvoelt als een goede studentenfilm. Je krijgt echt een beeld van het leven in de East Side. De goede muziek draagt daar aan bij, maar biedt ook steun aan de kwetsbaarheid van de film. De handheld cameravoering draagt bij aan de sfeer. De film is met weinig geld gemaakt. Mankementen, maar ook de gedrevenheid en liefde waarmee de film is gemaakt, komen daar uit voort.