Recensie 'Star Wars: Episode VII - The Force Awakens'

Vanaf het moment dat we in de trailer Harrison Ford de woorden “Chewie, we’re home” hoorden zeggen, was het duidelijk dat regisseur J.J. Abrams een Star Wars-fan is die precies weet wat andere fans willen zien. In episode zeven van de reeks vergeten we alle ellende uit de prequels en borduurt J.J. voort op al onze waardevolle jeugdherinneringen.

Spoilervrij

Laten we beginnen met een kleine scène waarin Rey (Daisy Ridley) op de woestijnplaneet Jakku het geraamte van een oude Stardestroyer aan het plunderen is. Rey is alleen, vindingrijk en weet hoe ze moet overleven op de zandvlakten. We zien haar potentie en weten dat ze meer in haar heeft dan aasgier zijn, was het niet dat ze vastzit op een vergeten planeet. Het is deze scène die zonder woorden veel weet over te brengen. Dit is een van de voorbeelden hoe The Force Awakens terugkeert naar het vertellen van een cinematisch verhaal.

A New War

De makers van de film, waaronder scriptschrijver Lawrence Kasdan (Empire Strikes Back, Return of the Jedi) hebben het plot niet te ingewikkeld gemaakt. Rey komt door haar goedheid in conflict met de First Order, een nieuw leger fascisten onder leiding van de gemaskerde Kylo Ren (Adam Driver) en Generaal Hux (Domhall Gleeson). Een nieuwe slechterik betekent ook een nieuw verzet in de vorm van Finn, een ex-stormtrooper met een goed hart (John Boyega), Poe Dameron, een doorgewinterde X-Wing piloot (Oscar Isaac), de leider van het verzet, Generaal Leia (Carrie Fisher) en een uberschattige droid, BB-8. Naast Fisher keren ook Harrison Ford en Peter Mayhew terug in hun epische rollen als Han Solo en Chewbacca.

Force feels

De twee partijen nemen het tegen elkaar op en het resultaat is een tijdloos Star Wars-spektakel: gierende TIE-fighters, het zoemen van lightsabers en een soundtrack van John Williams. Kylo Ren is een machtige, impulsieve bad guy, zijn stem is onheilspellend en hij is meer dan een tweedimensionale schurk. Ook de stormtroopers voelen weer gevaarlijk aan als een leger. In het eerste uur van de film laat Abrams geen enkel steekje vallen en is elke frame adembenemend om te zien. In de tweede helft zitten wel wat schoonheidsfoutjes. Zo zijn er bijvoorbeeld enkele ontwikkelingen die een klein beetje gehaast voelen. Waar George Lucas bij de eerste trilogie beïnvloed was door regisseurs als Kurosawa en David Lean, kijkt Abrams duidelijk alleen naar de eerste Star Wars-trilogie. Dit is echter geen slechte ontwikkeling. Een van de elementen die de eerste films zo goed maakten was de chemie tussen de acteurs. Dit is volop aanwezig in The Force Awakens: humor, drama, spanning - het zit er allemaal in en het voelt goed!

In de handen van J.J. Abrams is The Force Awakens een Star Wars-verhaal dat zowel klassiek als modern aanvoelt. Dit is een zeer waardig vervolg op de oudere films en doet precies wat ervan gevraagd wordt, en meer.