Recensie 'Ben-Hur'

Met onze huidige technologie lijkt het hoog tijd om succesvolle films uit den ouden doosch nieuw leven in de blazen. Ben-Hur is daar een van. In 1959 werd Ben-Hur met Oscars overladen, waaronder een voor Charlton Heston. Zijn rol als Judah betekende zijn doorbraak. Gaat deze remake ook in de prijzen vallen?

A view from the top

In Ben-Hur draait het om de prins Judah Ben-Hur (Jack Huston) die wordt beschuldigd van verraad door zijn geadopteerde broer Messala (Toby Kebbell), een officier in het Romeinse leger. Als straf wordt hij gedwongen tot slavernij, maar na zijn ontsnapping keert hij jaren later terug om wraak te nemen op zijn broer. Een gezellig verhaal dus. Met de tijd waarin het zich afspeelt kun je heel veel doen met de kostuums en de omgeving. Dat wordt ook allemaal keurig aangepakt: de kledij is passend, de beelden zijn mooi. Veel shots met mooi uitzicht vanaf rotsen, bergen, uitzicht op lieflijke marktjes en de dorpen. Stop er nog wat paarden bij, zet er kerels met capes op en je weet het zeker: dit speelt zich vast lang geleden af. Helaas zijn mooie beelden alleen niet genoeg: het totaalgevoel van Ben-Hur komt vlak over.

Geen Charlton Heston II

De personages zijn vrij oninteressant. Er zou een sterke chemie moeten zijn tussen de twee broers, zij vliegen namelijk van de ene sterke emotie recht in de ander. Van broederlijke liefde naar haat. Het zou van het scherm af moeten spatten. Maar het komt gemaakt over. Beide broers tonen simpelweg geen diepgang. De overige personages (moeder, zus, vrouw) zijn al helemaal vlak, gesprekken tussen hen voelen gewoon geforceerd aan. Voeg daar nog aan toe dat ze kennelijk in die tijd ook allemaal wat netter en fatsoenlijker schijnen te praten en dan krijg je dus echt het 'acteur leest tekst op'-idee. Morgan Freeman heeft ook een bijrol, maar zodra hij op het scherm komt, ontwikkel je toch meteen een soort respect voor die man. Totaal tenenkrommend de film bekijken zal je dus niet gebeuren. Ook maakt Jezus Christus zijn opwachting, maar helaas is dat veel te kort en afgeraffeld gedaan. Daar valt zoveel over te vertellen, dat kun je niet even tussendoor doen. Jammer.

Paardje in galop

Wat wél werkt in Ben-Hur, is de strijdwagenrace tussen de twee broers. Laat even los wat je denkt dat er gaat gebeuren (een hoop valt natuurlijk wel in te vullen) en geniet even van het spektakel. De spanning zit er goed in tijdens de race. En het geweld ook trouwens. Tijdgebonden situaties werken vaak goed in films en hier ook. "Wie wint er, wie gaat er als eerste over de streep?" Goed gedaan in combinatie met opzwepende muziek en 'ojee, ik val bijna, oh nee toch niet'-momenten. Niet vernieuwend, maar het werkt.

Geen gouden beeldje

Een slechte film hoef je Ben-Hur niet te noemen. Al met al levert Ben-Hur je een aardige ervaring terug in de tijd. Originaliteit is wel ver te zoeken, maar zwakke momenten wisselen zich af met (iets) sterkere momenten. Voor de niet al te kritische kijker: prima. Oscarwaardig? Nee.