Recensie 'Fences'
Sterk acteerwerk op de vierkante meter

Met Fences is Denzel Washington alweer toe aan zijn derde film als regisseur. Dit keer kiest hij voor een toneelstuk geschreven door August Wilson uit 1983 dat een Pulitzerprijs en een Tony Award won. Denzel Washington en Viola Davis speelden in 2010 al op Broadway in een revival van het toneelstuk. Beiden wonnen voor hun rol toen een Tony Award. Het moge duidelijk zijn dat de lat voor deze verfilming hoog ligt.
Troy Maxson (Denzel Washington) is een vuilnisman in Pittsburg in de jaren 50. Hij speelde jarenlang honkbal, maar toen de Amerikaanse Major League eindelijk gekleurde mensen toeliet mee te spelen was hij al te oud. Ondanks dat hij erg verbitterd is door deze gemiste kans probeert hij op zijn manier zijn gezin te onderhouden en op te voeden. Als zijn zoon de kans krijgt om professioneel football te gaan spelen, dan probeert hij dit tegen te houden. Dit levert de nodige frictie op in het gezin.
Symbolisch
Het hek dat Maxson gedurende de film om zijn tuin aan het bouwen is heeft voor ieder gezinslid wel een andere symbolische betekenis. Waar de een het hek ziet als een middel om dingen buiten te houden is het voor de ander weer iets om dingen binnen die omheining te houden. Deze symboliek van het hek komt in de film mooi naar boven en laat iedereen in staat zelf zijn invulling te geven aan de betekenis.
Krachtig spel in kleine ruimte
Dat Fences oorspronkelijk als toneelstuk is geschreven is duidelijk in de film te zien. Wilson heeft ook zelf de screenplay voor de film geschreven. De ruimte waarin het grootste deel van de film zich afspeelt is erg klein en dialogen krijgen daardoor een belangrijkere rol in het geheel. De soundtrack van Marcelo Zarvos sluit hier mooi bij aan. Ook deze is mooi klein gebleven met rustige pianotonen. De dialogen in de film staan of vallen dan ook bij het spel van de acteurs. En dat spel ziet er prima uit. Hoewel Washington, zoals te verwachten, een prima rol neerzet als de vader die niet het leven heeft waar hij ooit van gedroomd heeft, is de grote ster in de film toch echt Viola Davis als vrouw van Maxson. Voor deze rol heeft ze inmiddels al een Golden Globe en Critics' Choice Award in de wacht gesleept en we moeten niet raar opkijken als daar ook nog een Oscar bijkomt. Juist in de kleine setting van deze film schittert Davis met krachtig spel.
Washington en Davis schitteren in deze verfilming van het beroemde toneelstuk van Wilson. De setting van de film is compact en geeft soms het gevoel van een toneelstuk, maar het acteerwerk is daarentegen groots. Fences is het zesde deel uit de 'Pittsburgh Cycle' van Wilson en Washington heeft al aangegeven dat hij al deze tien toneelstukken zou willen verfilmen. Of dat er ooit van komt is de vraag, maar met Fences heeft hij in ieder geval een prima start neergezet.