Recensie 'CHiPs'

CHiPs is een moderne variant op de gelijknamige oude serie over de avonturen van twee California Highway Patrol-agenten. Zoals je kan verwachten van zoveel Hollywoodkomedies tegenwoordig betekent 'modern' flink wat grove humor. Waarschijnlijk te veel in het geval van CHiPs, een rommelige komedie en een verspilde kans.

Onder de koffer

Volgens de traditie van de buddycopfilms moeten de twee leads tegenpolen zijn. Zo ook in CHiPs. Jon Baker (regisseur-schrijver Dax Shepard) is een voormalig motorstuntman die zich bij de CHP voegt om zijn leven op orde te krijgen en zijn huwelijk te redden. Frank Poncherello (Michael Peña) is een arrogante FBI-agent die undercover gaat bij de CHP om te ontdekken wie verantwoordelijk is voor een rits overvallen. Zoals je verwacht worden de twee partners, maar dikke vrienden zijn ze niet meteen. Nieuweling Jon wil alles volgens het boekje doen, maar trekt hierdoor onnodige aandacht. Daar zit Frank natuurlijk niet op te wachten, want hoe kun je zo undercover blijven?

CHiPs zonder chemie

Het plot is eigenlijk niet interessant. De echte vraag is of de film je aan het lachen krijgt. Het diplomatieke antwoord is: ja en nee. Het echte antwoord is: heel soms. Het grote probleem is dat de toon iets te zwaar is en dat komt niet alleen door de grove ranzige humor, maar ook door de verrassend hoge mate van geweld en actie. Het moet gezegd worden dat dit op zich geen probleem is. Het levert vaak leuke plaatjes op en de cinematografie tijdens de motorachtervolgingen blinkt uit. Een actiefilm die eens niet eindeloos gebruik maakt van een hectische montagestijl krijgt sowieso ook bonuspunten. Maar een lichtvoetige stijl en grotere nadruk op de dynamiek tussen Jon en Frank zouden CHiPs een veel aangenamere komedie gemaakt hebben. Een buddycopfilm is ook volledig afhankelijk van de chemie tussen de twee cops en dat is precies de reden waarom CHiPs nooit echt van de grond komt.

Slap aftreksel

CHiPs heeft een handvol geestige momenten, zoals Isiah Whitlock Jr. – bekend als Clay "shee-it" Davis in The Wire – die lekker losgaat als de FBI-baas van Frank. Maar aan problemen heeft CHiPs geen gebrek. De dynamiek tussen Peña en Shepard is stroef, de lichtvoetigheid ontbreekt, de humor is erg hit-or-miss. Shepard is niet onaardig achter de camera, maar zijn script mist finesse. Wat rewrites waren hier wel op z'n plaats geweest. Aan talent ontbreekt het niet, maar acteurs als Vincent D'Onofrio en Michael Peña verdienen beter. Erik Estrada – Frank uit de originele tv-serie – heeft een kleine cameo en je vraagt je toch af wat er echt achter die olijke blik schuilgaat. Je bent toch geneigd te denken dat hij maar al te goed weet dat CHiPs slechts een slap aftreksel is van de vroegere serie. CHiPs is niet – om Trump te citeren – een 'total disaster', maar een aanrader is het ook niet.