Recensie 'Once Upon a Time in the West'

Once Upon a Time in the West wordt opnieuw gedraaid in de Nederlandse filmtheaters. Niet voor niks! Met een bloedmooie vrouw, het bekende klagende mondharmonicageluid, revolverduels en koele blikken is deze klassieker uit het westerngenre alles wat je verwacht van het wilde westen.

Ingewikkelde verhouding

Als Jill McBain (Claudia Cardinale) na een lange reis thuis aankomt blijken haar man en drie kinderen op brute wijze te zijn vermoord. Als snel wordt bekend dat haar land veel waard zal worden door de komst van een spoorbaan. Meerdere ogen zijn gericht op dit stuk land en er ontstaat een gespannen en ingewikkelde driehoeksverhouding tussen de verdorven moordenaar Cheyenne (Jason Robards), de mysterieuze einzelgänger gespeeld door Charles Bronson en de bad guy Frank (Henry Fonda).

Langzaam, legendarisch en sfeervol

Het begin van de film is niet voor niks legendarisch. Drie cowboys wachtend op een trein op een verlaten station. Door middel van kleine irritaties bouwt de spanning zich beetje bij beetje op. Na minutenlang wachten arriveert er dan eindelijk een trein. Zonder muziek en enige conversatie liggen de drie cowboys enkele seconden later levenloos op de grond. De gehele film is traag, alleen al met de introductie van de hoofdpersonages ben je drie kwartier verder, wat de film erg sfeervol maakt. Maar je geduld wordt absoluut beloond! Langzaam vormt het verhaal zich en word je naar de climax toegetrokken. Ook is er weinig conversatie in de film, maar de dialogen die worden gehouden zeggen ook werkelijk waar wat.

Een kogel

Als het einde van de film na drie uur aanbreekt is de spanning om te snijden. Het intrigerende plot is langzaam duidelijk geworden en zoals het hoort bij de klassieke spaghettiwestern zal het eindigen met één kogel. Geweld komt eigenlijk niet te pas, maar het revolvergevecht waarbij het gaat om een fractie van een seconde en waar al die tijd naar toe is geleefd maakt het einde erg stijlvol.

Welkom in het wilde westen

De fantastische sfeer van deze film wordt mede gemaakt door het prachtige beeldwerk. De omgeving die oneindig ver doorloopt zien we vaak voorbijkomen en de langdurige close-ups van rimpelige, vieze en geleefde gezichten geven deze film een geheel eigen karakter. De beelden zijn natuurlijk oud maar dit stoort absoluut niet en hierdoor baan je jezelf echt in het oude wilde westen. Daarnaast is er goed gebruik gemaakt van muziek. Elk personage heeft een eigen stuk muziek dat gespeeld wordt zodra deze opkomt.

Sergio Leone

Once Upon a Time in the West was voor Sergio Leone het sluitstuk van de western. Hiervoor was Leone bekend van A Fistful of Dollars, For a Few Dollars More en het bekende The Good, the Bad and the Ugly.

Once Upon a Time in the West is een prachtige film waar we ongelooflijk blij mee mogen zijn dat deze weer in de bioscopen draait. Een geheel eigen maar duidelijk westernkarakter door de weinig maar krachtige dialogen, scherpe close-ups en trage, welbedachte actie.