Recensie 'After Yang'

Jack heeft een theewinkel waar hij losse theebladeren verkoopt en zijn klanten op authentieke wijze thee leert maken. De winkel loopt prima en hij besteedt veel tijd aan zijn vrouw Kyra en dochter Mika, en ook met Yang. Yang is een technosapien, een soort robot die voor Mika de rol van grote broer speelt. Het is een harmonieus geheel, totdat Yang een storing krijgt.

Blik op de wereld

Kogonada is bij veel filmliefhebbers bekend door zijn korte, scherpzinnige video-essays, waarin hij het werk van andere regisseurs observeert. Zijn talent om goed naar het werk van anderen te kijken, schemert ook door als hij zelf in de regiestoel zit. In zijn nieuwe meeslepende sciencefictionfilm After Yang (2021) kijken we van veraf en dichtbij naar een atypisch gezin, dat bijzonder goed wordt gespeeld door Colin Farrell, Jodie Turner-Smith, Justin H. Min en Haley Lu Richardson. In de film laat de regisseur de wereld zien door de ogen van alle personages, en net als in zijn essays neemt hij ons helemaal mee in hun belevingswereld. Het is de tweede speelfilm van de regisseur en hij mocht hem afgelopen jaar voor het eerst vertonen op het prestigieuze filmfestival van Cannes.

Jack, Kyra en Mika zijn niet de enige familie met een robot in huis: bijna iedereen leeft in de nabije toekomst van After Yang op een bepaalde manier samen met een androïde levensvorm. De nieuwe technologie op dit gebied heeft een hoop veranderd in de wereld. Er zijn talloze mensen die er onderzoek naar doen, er is een speciaal museum voor en natuurlijk zijn er ook mensen die er vooral een spionagecomplot in zien. Het is een af en toe satirisch maar immer realistisch verhaal dat aan elkaar hangt van mooie beelden en sterke dialogen.

Menselijkheid in vele vormen

Als Yang na een competitieve dansavond plotseling niet meer reageert en in een soort slaapstand terechtkomt, raakt het gezin in crisis. Gege, zoals Mika haar grote broer noemt, is een belangrijk onderdeel van de familie geworden en Jack doet er alles aan om hem te repareren. Dat blijkt echter best een ingewikkelde operatie, omdat de robot tweedehands is aangeschaft. Hij begint aan een zoektocht die hem veel verder brengt dan hij ooit had kunnen denken. Onderweg leert hij zichzelf en zijn gezin beter kennen, maar leert hij ook van alles over de andere mensen om hem heen. De robot doet zijn mensbeeld wankelen en geeft er een flinke draai aan.

Het sci-fi-scenario wordt op een atypische wijze naar het witte doek gebracht. Zijn wereld van Koganada is een cinematografisch kunstwerk met veel bruin, rood en groen. Er is goed nagedacht over de lichtval, reflecties en een hoop beelden uit de film zouden niet misstaan in een natuurdocumentaire. Dat zijn geen dingen die je verwacht in een sciencefictionfilm, maar het misstaat niet.

Kogonada vertelt een boeiend verhaal over familie, trauma, hechting en wat het betekent om mens te zijn. Het tempo van de film is rustig, maar het wordt geen seconde saai. Daarbij trapt de film ook nog af met, dat durf ik wel te zeggen, de beste dansscène van dit jaar. De boel wordt begeleid door een magische soundtrack van Aska Matsumiya en Ryuichi Sakamoto, en ook Mitski en Rhye leverden een muzikale bijdrage. After Yang is een prachtfilm waar je nog veel aan terug zult denken.